اثر بخشی معنا درمانی گروهی بر بهبود خودکارآمدی بیماران افسرده

مقدمه: معناداری، هدفمندی و امیدواری در زندگی از اجزای تحکیم بخش سلامت روان هستند.  هدف این مطالعه تعیین اثر بخشی معنا درمانی گروهی بر بهبود خود کار آمدی و شادمانی بیماران افسرده است. روش کار: این مطالعه به روش نیمه آزمایشی  انجام شده و جامعه ی آماری آن را  بیماران افسرده مراجعه کننده به کلینک های مشاوره شهرستان چالوس تشکیل داده اند، نمونه گیری به روش هدفمند صورت پذیرفته است، بدین ترتیب که پرسشنامه خودکارآمدی به صورت غربالگری در مورد تمامی بیماران مذکور به اجرا در آمد و بر اساس کمترین نمره تعداد ۴۰ نفر انتخاب شدند، سپس مشارکت کنندگان به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل جایگزین شدند. از پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر  برای اندازه گیری متغیرها  و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره و نرم افزار SPSS  نسخه ۲۲ استفاده شده است.  یافته ها: یافته ها حاکی از آن هستند که معنا درمانی گروهی بر خودکارآمدی با ضرایب اتای  ۰.۴۲ اثربخش بوده است، همچنین، این مداخله درمانی از میان مولفه های خود کار آمدی بر مقاومت در رویارویی با موانع و میل به گسترش تلاش برای کامل کردن به ترتیب با ضرایب اتای ۰.۳۷ و۰.۲۶ اثربخش  بود. بنابراین می توان چنین نتیجه گیری کرد که معنادرمانی گروهی منجر به خودکارآمدی در بیماران افسرده می شود. نتیجه گیری: در نتیجه زندگی از نگاه معنویت درمانی در هر شرایط معنادار است. پس چنانچه زندگی هدفمند و معنادار باشد طبیعی است که هر رخدادی هر چند توان فرسا، اتفاق بیفتد انسان می تواند توان بیشتری را از خود نشان دهد و در نتیجه کیفیت زندگی افزایش می یابد.  بنابراین می توان چنین نتیجه گیری کرد که معنادرمانی گروهی منجر به خودکارآمدی در بیماران افسرده می شود.

اثر بخشی معنا درمانی گروهی بر بهبود خودکارآمدی بیماران افسرده Keywords:

Group Logotherapy , self-efficacy , depressed patients , معنادرمانی گروهی , خود کار آمدی , بیماران افسرده