رابطه سلامت معنوی با پریشانی روانشناختی پرستاران: نقش میانجی سبک های مقابله ای

مقدمه: بررسی و شناسایی عوامل مربوط بر پریشانی روانشناختی پرستاران نقش مهمی در سلامت شغلی آن­ها دارد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش میانجی سبک های مقابله ای در رابطه سلامت معنوی با پریشانی روانشناختی پرستاران انجام شد. روش کار: روش پژوهش توصیفی - همبستگی از نوع تحلیل مسیر بود. از جامعه پژوهش که شامل تمامی پرستاران زن متاهل شاغل در مراکز درمانی دولتی شهر تهران در شش ماه دوم سال ۱۴۰۱ بودند؛ ۴۰۹ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسش نامه های سلامت معنوی پالوتزین و الیسون (۱۹۸۲)، سبک های مقابله کالزبیک و همکاران (۲۰۰۶) و پریشانی روانشناختی کسلر و همکاران (۲۰۰۲) پاسخ دادند. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ و Amos استفاده شد. یافته ها: بر اساس نتایج در پژوهش حاضر ۱۰۳ نفر بین ۲۰ تا ۳۰ سال، ۱۸۸ نفر بین ۳۱ تا ۴۰ سال، ۱۰۸ نفر ۴۱ تا ۵۰ سال و ۱۰ نفر بین ۵۱ تا ۶۰ سال سن داشتند. همچنین ۶۶ نفر از اعضای پژوهش دارای مدرک دیپلم، ۲۲ نفر فوق دیپلم، ۱۹۵ لیسانس، ۱۲۰ نفر فوق لیسانس و ۶ نفر دارای مدرک دکتری پرستاری بودند. نتایج نشان داد سلامت معنوی هم به صورت مستقیم (۰/۱۶۲-=β،  ۰.۰۱ >P)  و هم به صورت غیرمستقیم (۰/۵۰۹-=β،  ۰.۰۱ >P)  و با میانجی گری سبک های مقابله ای بر پریشانی روانشناختی پرستاران تاثیر دارد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج در رابطه سلامت معنوی با پریشانی روانشناختی پرستاران، سبک های مقابله ای دارای نقش میانجی بود؛ بنابراین سلامت معنوی از طریق افزایش سبک های مقابله ای مساله مدار در پرستاران می تواند به کاهش پریشانی روانشناختی آن ها کمک کند.

رابطه سلامت معنوی با پریشانی روانشناختی پرستاران: نقش میانجی سبک های مقابله ای Keywords:

Spiritual Health , Coping Styles , Psychological Distress , Nurses. , سلامت معنوی , سبک های مقابله ای , پریشانی روانشناختی , پرستاران.