تحلیل ویژگی های گام برداری بیماران مبتلا به پارکینسون: تاثیر عبور از مانع و محیط واقعیت مجازی

مقدمه: اختلال در الگوی راه رفتن بیماران پارکینسون منجر به افزایش خطر سقوط در این بیماران می­شود. هدف پژوهش حاضر بررسی متغیرهای فضایی-زمانی گام­برداری در شرایط عبور از مانع و محیط واقعیت مجازی در افراد مبتلا به پارکینسون و مقایسه آن با همتایان سالم بود. روش کار: تعداد ۱۵ بیمار مبتلا به پارکینسون و ۱۷ فرد سالم با قد، وزن و سن مشابه، به روش در دسترس در این مطالعه شرکت کردند. در این پژوهش چهار تکلیف راه­ رفتن عادی، عبور از مانع، محیط واقعیت مجازی و عبور از مانع در محیط واقعیت مجازی ارزیابی گردید. متغیرهای فضایی-زمانی گام ­برداری در دو بخش پارامترهای ثابت و زمان­بندی نسبی با استفاده از سیستم تحلیل حرکتیVicon  ثبت شد. برای تحلیل داده ها از آزمون تی تست مستقل و تحلیل واریانس ویژه داده ­های تکراری در محیط نرم افزار SPSS-۲۵ و (۰/۰۵ > p) استفاده شد. یافته­ ها: نتایج نشان داد متغیرهای زمان گام و قدم، زمان اتکای یک پا، زمان اتکا و نوسان در گروه پارکینسون نسبت به گروه کنترل به طور معنی­ داری بیشتر است؛ اما کادنس و سرعت گام­ برداری در گروه پارکینسون کمتر بود (۰/۰۵>p). راه رفتن در محیط واقعیت مجازی با و بدون وجود مانع موجب کاهش سرعت و افزایش متغیرهای زمان گام و قدم، زمان اتکا و نوسان گردیده بود؛ اما زمان­بندی نسبی در پارامترهای گام ­برداری تغییری نکرده بود (۰/۰۵>p). نتیجه ­گیری: طبق نتایج محیط واقعیت مجازی بر زمان­بندی نسبی گام ­برداری تاثیر معنی­ داری نداشت، درحالی که عبور از مانع ­موجب کاهش معنی­ دار متغیرهای زمان­بندی نسبی گردیده بود. این نتایج نشان­ دهنده متفاوت بودن الگوی حرکتی در عبور از مانع و مشابه بودن الگوی گام­برداری در محیط واقعیت مجازی نسبت به راه رفتن معمولی می­باشد. برای تایید این نتایج مطالعات بیشتری مورد نیاز است.

تحلیل ویژگی های گام برداری بیماران مبتلا به پارکینسون: تاثیر عبور از مانع و محیط واقعیت مجازی Keywords:

Parkinson's disease , Gait , Spatiotemporal variables , Obstacle crossing , پارکینسون , گام­برداری , متغیرهای فضایی زمانی , عبور از مانع