ارزیابی فعالیت عضلات در زمان استفاده از بازوی کمکی غیر فعال
Publish place: Journal of Ergonomics، Vol: 12، Issue: 1
Publish Year: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 40
This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IEHFS-12-1_007
تاریخ نمایه سازی: 14 مرداد 1403
Abstract:
زمینه و هدف: علیرغم روند روز افزون خودکارسازی و مکانیزه شدن در صنعت، کارگران بسیاری در معرض حجم کار فیزیکی حرکات تکراری و حالت و وضعیت نامتعارف بدن قرار دارند، در همین راستا، تکنولوژی های دستیار، یک راهحل نسبتا جدید و کاربردی هستند. مطالعه حاضر بهمنظور طراحی بازوی کمکی طبق اصول ارگونومی و تاثیر آن بر فعالیت عضلات شانه، طراحی و اجرا گردید.
روش کار: نمونههای مطالعه از میان دانشجویان در حال تحصیل در دانشکده بهداشت در سال ۱۴۰۰ بود از بین داوطلبان ۱۲ نفر در مطالعه شرکت کردند که نیمی مونث و نیمی مذکر هستند. نمونه اولیه یک بازوی کمکی غیرفعال ساخته شد، سپس در یک ایستگاه کار شبیه سازی شده، با و بدون استفاده از بازوی کمکی فعالیت الکتریکی عضلات در دو ارتفاع کار و دو وظیفه ارزیابی گردید. برای تحلیل داده ها نرم افزار SPSS۲۶ در سطح معنی داری ۰.۰۵استفاده شد.
یافتهها: بازوی کمکی طراحی شده در ارتفاعها و وظایف مورد آزمون، میزان فعالیت الکتریکی عضلات را کاهش داد و از بین شش عضله مورد بررسی، عضلات تراپزیوس و آنتریور دلتویید بیشترین کاهش را نشان دادند.
نتیجهگیری: مطالعه حاضر نشان داده است که استفاده از این بازوی کمکی فعالیت الکتریکی عضلات شانه را کاهش می دهد، و تاثیرات متفاوتی در وظایف و ارتفاع کار مختلف دارد. به طور کلی، این نتایج نشان می دهند که استفاده از بازوی کمکی می تواند یک مداخله موثر برای کارهای بالای سر باشد، اما تحقیقات بیشتری برای ارزیابی پیامدهای طولانی مدت چنین مداخله ای با جمعیت متنوع و برای درک بهتر مسائل بهداشتی و ایمنی در محلی که ممکن است از چنین فناوری استفاده شود، نیاز است.
Keywords:
assistive arm , ergonomics , electrical activity of muscles , assistive technology (AT , بازوی کمکی , ارگونومی , فعالیت الکتریکی عضلات , فناوری کمکی
Authors
عبدالله واحدی
Department of Ergonomics, School of Public Health and Safety, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran
ایمان دیانت
Department of Occupational Health and Ergonomics, School of Health, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
