بررسی دیدگاه جان اف هات و علامه جعفری درباره علم و دین

علم و دین و مناسبات میان آنها که عناصر حقیقی در حیات معقول بشر هستند و با هم گرایی خویش، انسان را به رستگاری می رسانند، از مسائل مهم فلسفی هستند. بحث از رابطه علم و دین سابقه ای طولانی در غرب و جهان اسلام دارد. در مقاله حاضر، ضمن گزارش گوشه هایی از منازعاتی که طی قرن های متمادی، میان علم و دین شکل گرفته، با استفاده از نظر جان اف هات در کتاب علم و دین: از تعارض تا گفتگو، و بررسی دیدگاه علامه محمدتقی جعفری، رابطه علم و دین را بررسی می کنیم. همچنین با روش تحلیلی توصیفی و تطبیق دیدگاه این دو متفکر، وجوه اشتراک و تمایز آنها روشن می شود. علامه جعفری و جان اف هات، هر دو با رویکرد تایید موافق اند و معتقدند علم و دین، موید و مکمل هم اند؛ اگرچه هات میان رویکردهای تلاقی و تایید، در تردد است و گاهی آنها را تلفیق می کند، ولی با اصرار می خواهد نشان دهد که یافته های علم را می توان در پژوهش های فلسفی و کلامی به کار برد. یافته های پژوهش حاضر نشان می دهند که با توجه به اندیشه این دو فیلسوف، می توان به هم گرایی دین و دانش حکم داد.

بررسی دیدگاه جان اف هات و علامه جعفری درباره علم و دین Keywords:

فلسفه , علم , دین , رابطه علم و دین , جان اف هات , علامه جعفری