بررسی چالش های ادله ی اثبات کیفری و حقوقی درقوانین ایران

یکی از موارد مهم در بین اصحاب دعوا ومراجع رسیدگی وصلاحیت های رسیدگی ،تبین ادله ی اثبات برای مخاطبین این رشته یجذاب بوده واز ان مهم تر تبین تفاوتهای ادله ی اثبات کیفری وحقوقی واستفاده ی به جا از آنها در موارد ومصادیق مهم در جهتاحقاق حق می باشد که در این نوشته با تبین این تفاوتها وبررسی جایگاه آنان می باشد که در این خصوص اساتید حقوق در مواردیعناوینی را ذکر کرده اند لکن تبیین استدلالی این موارد در جهت پرورش روحیه ی حق طلبی وحق خواهی از اهمیت بزرگی برخورددارد است .اگر چه به طور معمول در دادرسی مدنی، ارائه دلیل یا ادله ای که اصحاب دعوی برای اثبات مدعای خود بدان تمسک می جویند، بامعذوریتی مواجه نیست، و اثبات ادعا یا دفاع در برابر آن، با ارائه دلیل به دادگاه صورت می گیرد، اما در پارهای موارد دسترسی به دلیل و ارائه آن به دادگاه میسر نیست. در این وضعیت «اثبات دلیل» به عنوان یک تمهید اجتناب ناپذیر برای اثبات دعوی رخ مینماید، و دلیل خود به موضوعی بدل می شود که مستلزم اثبات است. از آنجا که خواهان، یا بالفعل دارای دلیل و متمکن از ارائه آن به محکمه است و یا از ارائه دلیل قاصر است، توجیه «اثبات دلیل» به عنوان فرآیندی مضاعف درامر دادرسی دادرسی و یافتن پاسخی درخور به چرایی آن ضروری مینماید. از این رو، هدف از تدوین این تحقیق :تبین مفهوم ادله ی اثبات تفادت ها وچالشهای ادله ی اثبات کیفری وحقوقی مطرح شده وسعی گردیده در حد نیاز عرفی جامعه بدان چالش ها پاسخ داده شود. در نتیجهپژوهش پنج مورد تفاوت عمدا وتاثیر آن در صلاحیت ورسیدگی واحقاق حق طرفین دعوا بیان شده است.روش تحقیق این مقالهبصورت پژوهش ازمنابع کتابخانه ای بصورت روش تجزیه وتحلیل به صورت توصیفی وتحلیلی می باشد