ارزیابی چالش ها و فرصت های پیاده سازی سیستم آخرین برنامه ریز (LPS) در پروژههای عمرانی در ایران

Publish Year: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 44

This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ICCACS06_098

تاریخ نمایه سازی: 15 مرداد 1403

Abstract:

در این مقاله ، به ارزیابی چالش ها و فرصت های پیادهسازی سیستم آخرین برنامه ریز (LPS) در پروژههای عمرانی در ایران پرداخته شده است . بر این اساس برای شناسایی عوامل چالش ها و فرصت های پیادهسازی سیستم آخرین برنامه ریز (LPS) در پروژههای عمرانی در ایران در وضعیت حاضر، از طریق مصاحبه های عمیق و اکتشافی به صورت انفرادی با خبرگان و متخصصان که به صورت هدفنمد و قضاوتی و به روش گلوله برفی انتخاب شده بودند، دادههای کیفی لازم جمع آوری و با استفاده از روش تحلیل محتوا به مثابه تکنیکی پژوهشی ، مفاهیم ، مقوله ها و عوامل اصلی و فرعی شناسایی می شوند و مورد تحلیل قرار می گیرند. این مفاهیم ، عوامل و مقوله ها مبنای تدوین ابزار (پرسشنامه ) برای دستیابی به (واکاوی ) مفهوم پیاده سازی سیستم آخرین برنامه ریز (LPS) در پروژههای عمرانی گردید. گردآوری دادهها از طریق مصاحبه انجام شده است . نتایج حاصل از پیادهسازی روش پیشنهادی نشان داده است که چالش های سیستم آخرین برنامه ریزی در پروژه ساخت شامل موارد زیر است : مقاومت سازمانی بی مورد در برابر تغییر سیستم ها و روش، ناکافی بودن فرهنگ سازمان ها در تبدیل از ساختار وظیفه محور به فرد، پایین بودن سطح دانش کارکنان و مدیران، عدم وجود فرهنگ اعتماد و همکاری بخصوص در شرکت های ایرانی ، دشواری در اجرای تئوری سیستم LPS، انتقال اطلاعات از سیستم قدیم به جدید، مشکلات ناشی از آموزش مجدد پرسنل ، مقاومت سازمانی در برابر تغییر فرآیندها، دشواری پیاده سازی سیستم ، زمان و هزینه اجرای این سیستم ها. مزایای به دست آمده از اجرای LPS شامل این موارد هستند: ریشه یابی مشکلات و تصمیم گیری به موقع در مورد مواقع مورد نیاز، به حداقل رساندن عدم قطعیت و تغییرپذیری ، کنترل هزینه و بودجه ، توزیع کارآمدتر نیروی انسانی ، تمرکز به فعالیت های تاثیر گذار پروژه، ترویج فرهنگ همکاری و اعتماد در بین ذینفعان پروژه، بهبود و حفظ جریان کار با کاهش ضایعات، کاهش در تغییرات پروژه.

Authors

احسان اثنی عشری

دانشیار، گروه مهندسی عمران، مدیریت پروژه، دانشگاه ناتنگهام ترنت، انگلستان

مهدی روانشادنیا

دانشیار، گروه مهندسی و مدیریت ساخت، دانشکده عمران، معماری و هنر، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران

حمیدرضا ابوطالب

کارشناسی ارشد رشته مهندسی عمران، گرایش مدیریت ساخت، دانشکده عمران، هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات،تهران، ایران