نشانه شناسی نقوش میناکاری دوره صفوی
Publish place: The 6th International Conference and the 7th National Conference on Civil Engineering, Architecture, Art and Urban Design
Publish Year: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 51
This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICCACS06_196
تاریخ نمایه سازی: 15 مرداد 1403
Abstract:
بررسی عناصر نشانه شناسی در آثار هنری وابسته به درک منتقد نسبت به جامعه و مفاهیم و حیات اجتماعی ، سیاسی و فرهنگی دوران شکل گیری اثر هنری دارد. بنابراین در این پژوهش که با هدف نشانه شناسی نقوش میناکاری دوره صفوی انجام شد، ضمن تعاریف ارائه شده از نشانه شناسی و نشانه شناسی شناختی به کلیت درباره وضعیت سیاسی و اجتماعی دوران صفوی و همچنین وضعیت هنرمیناکاری در آن دوران پرداخت شد. سپس با معرفی الگوهای استفاده شده در نقوش میناکاری ، این نقوش که شامل نقوش اسلیمی ، ختایی و گل و مرغ بودند مورد تحلیل قرار گرفت . نتایج نشان داد که پایه الگوی نقوش بر اساس طرحوارهای از پیچش گیاهان استفاده شده است که با توجه به زمینه دینی و مذهبی آن دوران می توان هنر دوره ی صفویه را در راستای مدح و ستایش خداوند دانست . همچنین استفاده از برخی شمایل حیوانات مانند سیمرغ، شیر و غیره که در ایران باستان هر یک نمادهایی قابل احترام و تا حدی مقدس بودند و نشانه در ذهن ساتع می شود که هنرمند ایرانی سعی در حفظ و پیوند دادن مفاهیم عرفانی ایران باستان و با مفاهیم عرفانی اسلامی دارد که در دیدگاه نشانه شناختی نوعی مبارزه پنهان برای حفظ باور و فرهنگ ایران باستان تلقی می شود. در نهایت می توان گفت در آثار میناکاری دورهی صفوی از هر سه نوع نشانه یعنی نشانه ی شمایلی ، نمایه ای و نمادین استفاده شده است و از ویژگی های نشانه شناسی این دوران جنبه انتزاعی آثار است که اغلب در زمینه ای عرفانی رقم می خورد.
Keywords:
Authors
تروسکه حسین زاده
کارشناسی ارشد پژوهش هنر، دانشگاه هنر تهران، دانشکده مطالعات نظری