توضیحی بر آراء مقاله »نشانه های هویت ، تخیل و تجربه : نظریه نشانه شناسی پیرس برای موسیقی «اثری از توماس تورینو

تورینو به دنبال فهم نشانه ها و معنای موسیقی ست و منشا ادراک ناصحیح از معنای موسیقی را در تفکری می داند که به مطالعه شباهت های معنایی موسیقی و زبان می پردازد. تورینو بر اساس نشانه شناسی پیرسی نشانه های موسیقایی را برحسب نمونه های فردی و تجربیات شخصی افراد تحلیل و اینگونه از مرتبه ایده آلیسم ، در جایگاه رئالیستی تری این مبحث را تشریح می کند. پیرس سه گانه هایی برای خود نشانه ، رابطه اش با ابژه و نیز شیوه تفسیر در یک فرآیند نشانه شناختی ذکر می کند؛ این سه گانه ها به انضمام سه گانه ای که او برای ساحات ادراک بیان می کند شاکله نظام نشانه شناختی اش را می سازند. ساحات ادراکی که پیرس تشریح می کند، قابل تعمیم بر هر پدیدهای از عالم ممکنات و محتملات است و این موضوع بر جامعیت تفکر او افزوده است . هر نشانه ای بر اساس مولفه هایی که پیرس تشریح می کند، می تواند ماهیتی چندگانه داشته باشد و این چندگانگی از فردی به فردی دیگر و از جامعه ای به جامعه ای دیگر می تواند نمودهای متفاوتی داشته باشد. بهرهمندی از نشانه ها در موسیقی ، حدود و ثغوری دارد و در عین حال توانمندی های موسیقی در بیان و انتقال معانی ، قابلیت های متمایزی نسبت به زبان به او بخشیده است . فهم نشانه های موسیقایی بسیاری از سوالهای اساسی اتنوموزیکولوژی چون نقش موسیقی در هویت بخشی به جوامع و افراد را تسهیل و ابزاری کارآمد برای جامعیت بخشیدن به یک تحقیق موسیقی شناسانه است .

Keywords:

نشانه شناسی موسیقی , معنای موسیقی , هویت , نظام پیرس