بررسی تحلیلی اندیشه های هگل دربناهای معماری کلاسیک و رومانتیک ، نمونه موردی : معبد پارتنون و کلیسای نوتردام

گئورک ویلهلم فردریش هگل فیلسوف آلمانی عصر روشنگری مانند کانت به زیبایی طبیعی و زیبایی هنری معتقد است . وی در مبحث زیبایی شناسی با نگاهی متفاوت هنر را یکی از راههای درک جهان هستی میداند و بیان می کندکه ادراک انسان از جهان در طول تحولات تاریخی به تکامل می رسد هگل به عنوان بنیانگذار فلسفی مطالعه تاریخی هنر شناخته می شود و مهمترین طرفدار این ایده که آثار هنری باید در زمان خود درک شوند می باشد و معتقد است در این صورت می توان هنر را به طور جامع به عنوان یک کل یکپارچه درک کرد. وی با اتکاء به تعبیر فلسفی اش از تاریخ و هنر ، تحول هنر را به سه دوره نمادین ، کلاسیک و رمانتیک تقسیم می کند و مهمترین رسالت هنر را نمایان ساختن حقیقت روح از راه درک حسی میداند. هگل به تبع فلسفه ی هنر خویش سه دوره معماری نمادین ، معماری کلاسیک _ و معماری رمانتیک را نیز برای هنر معماری متصور شده است . در این پژوهش سعی بر آن است تا با مطالعات کتابخانه ای و روش توصیفی تحلیلی ابتدا به بررسی دیدگاه هگل درمورد زیبایی شناسی ، هنر و اقسام هنر پرداخته شود سپس به تحلیل اندیشه های هگل در بناهای معماری کلاسیک و رمانتیک پرداخت .

Keywords:

هگل , ز یبایی شناسی , هنر , معماری , معماری کلاسیک و معماری رومانتیک در اندیشه ی هگل