تحلیل و بررسی تطبیقی برنامه ریزی کاربری زمین در سه طرح جامع شهری بندری (بندر انزلی ، بندر بوشهر، بندر عباس)

طرح های جامع شهری ، به عنوان یکی از انواع برنامه های توسعه شهری ، از دهه چهل در ایران تهیه شد و همچنان متداولترین ابزار برای برنامه ریزی شهرها می باشد. برنامه ریزی کاربری زمین ، هسته اصلی برنامه ریزی شهری است و انواع استفاده از زمین را طبقه بندی و مکانیابی می کند. از این رو شناخت ویژگی ها و نقش شهرها در برنامه ریزی کاربری اراضی آن اهمیت دارد. شهرهای بندری ، به عنوان نمونه ای از شهرهای مهم زیست محیطی و با نقش ویژه، دارای مباحث و مسائل مختص به خود هستند که این موضوع سبب چالش پیرامون برنامه ریزی کاربری زمین این شهرها به سبب وجود اراضی متعدد بااهمیت طبیعی می گردد. به همین خاطر، در پژوهش حاضر ارزیابی فرآیند برنامه ریزی کاربری زمین در طرحهای جامع شهرهای بندری مبتنی بر روش مطالعه اسنادی -کتابخانه ای و به کمک تکنیک تحلیل محتوا طرحهای جامع شهری انجام گرفته و با توجه به نظریات، الگوها و معیارهای مکانیابی کاربری ها به بررسی برنامه ریزی کاربری زمین در این طرحها پرداخته است . به سبب درک روشن تر و تحلیل بهتر معیارها و مفاهیم ، در این پژوهش تحلیل و بررسی تطبیقی روی برنامه ریزی کاربری اراضی آخرین طرحهای جامع سه شهر بندر انزلی ، بندر بوشهر و بندر عباس صورت گرفته ؛ تا با مقایسه فرآیند برنامه ریزی کاربری زمین در طرحهای جامع شهرهای بندری ، دستیابی به الزامات، اصول و روندی بهینه برای برنامه ریزی کاربری زمین شهرهایی با نقش بندری تسهیل گردد.

Keywords:

برنامه توسعه شهری , بندر انزلی , بندر بوشهر , بندر عباس , طرح جامع شهری , کاربری زمین