طراحی فضای شهری پیرامونی ایستگاههای مترو با رویکرد TOD نمونه موردی ایستگاه متروی شادمان

رشد روزافزون شهرهای کشور افزایش جمعیت و گسترش استفاده از خودروی شخصی در کنار مسائل و مشکلاتی همچون ترافیک کلان شهرها و صرف زیاد هزینه های مادی و معنوی در این مسیر و عدم پاسخگویی راهکارهای پیشین که صرفا به طور موقت مشکلات را بر طرف کرده و سبب افزایش سطح معابر و اتکای بیشتر به خودروی شخصی میشد. متخصصین حوزه های شهرسازی و طراحی شهری و مدیریت شهری کشور را به استفاده از رویکردهای نوین در زمینه ی حمل و نقل و ترافیک شهری سوق داده است. آنچه در سال های اخیر توجه برنامه ریزان زیادی را در حوزه حمل و نقل به خود جلب کرده رویکرد توسعه بر مبنای حمل و نقل عمومی است. این نوع از توسعه که در اطراف ایستگاه های حمل و نقل عمومی انبوه بر اجرا می شود. در صورتی که با برنامه ریزی دقیقی همراه نباشد. با توجه به فرصت بودن بالقوه ممکن است به تهدید جدی هم تبدیل شود. این رویکرد با تاکید بر افزایش تراکم و تنوع کاربری ها در یک منطقه تلاش دارد تا حرکت های پیاده و دوچرخه و حمل و نقل عمومی را جایگزین خودروی شخصی کند و محیط پیرامونی ایستگاه های مترو را ساماندهی کند. ایستگاه متروی شادمان واقع در منطقه ۲ تهران محله توحید در کنار روبه رو بودن با مشکلاتی همچون دشواری دسترسی نداشتن فضای باز و سبز فقدان امنیت مسیر پیاده در ساعات شب و... پتانسیلهای لازمه را به جهت تحقق اهداف رویکرد توسعه حمل و نقل محور دارد. یافته های پژوهش نشان میدهد. فضای شهری پیرامونی این ایستگاه نابسامان بوده و نیازمند طراحی و بکارگیری رویکرد توسعه حمل و نقل محور به جهت ترغیب مردم به استفاده از حمل و نقل همگانی و کاهش استفاده از خودروهای شخصی و کاهش آلاینده ها می باشد.