رباعیات ابوالحسن طلحه

شهاب الدین ابوالحسن طلحه مروزی، از رباعی سرایان مهم اواخر قرن پنجم و نیمه اول قرن ششم هجری است. نام او نخستین بار در تذکره لباب الالباب سدیدالدین محمد عوفی در بخش شعرای خراسان یاد شده است. عوفی هجده فقره از رباعیاتش را نقل کرده است و سایر تذکره نویسان همین اطلاعات و اشعار را در کتب خود آورده اند. سیفی نیشابوری در اواخر قرن ششم هجری در کتاب رسائل العشاق به رباعیات ابوالحسن طلحه استناد کرده و ۳۴ فقره آن را در لابه لای مطالب کتاب گنجانده است. نزههالمجالس جمال خلیل شروانی نیز یکی از منایع مهم رباعیات ابوالحسن طلحه است. در مقاله حاضر، اطلاعات اندک موجود در مورد زندگی این شاعر و ۸۵ فقره از رباعیات منسوب به او، از سه منبع فوق و پنج منبع دیگر فراهم آمده است. موضوع اغلب رباعیات ابوالحسن طلحه، عشق و گزارش حالات عاشق و معشوق است.

Keywords:

ابوالحسن طلحه مروزی , رباعی , رباعی سرایان قرن ششم , تذکره لباب الالباب , رسائل العشاق , نزههالمجالس , رباعیات سرگردان