بررسی تنوع ژنتیکی نتاج برتر جمعیت های وحشی گونه Secale montanum بوسیله مارکرهای پروتئین های محلول

چاودار کوهی Secale montanum یکی از گرامینه های مهم و با ارزش مرتعی برای ایجاد چراگاه و تولید علوفه است. تولید ارقام مختلف چاودار با کیفیت بالای زراعی نقش موثری در تولید علوفه می تواند داشته باشد. دراین پژوهش نتاج برتر نه ژنوتیپ وحشی چاودار کوهی انتخاب شده و میزان تنوع و شباهت ژنتیکی آنها مورد مطالعه قرار گرفت. در این تحقیق الگوی پروتئنی 10 جمعیت بذری چاودار کوهی برای تعیین میزان تنوع ژنتیکی موجود مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج DS-PAGE 30 باند قابل تکثیر، پپتید پروتئینی، برای مطالعه تنوع ژنتیکی ثبت گردید. میانگین تعداد باندهای پلی مورف نبست به کل باندها در کلیه جمعیت های بذری از 0/116 تا 0/409 متغیرو به ترتیب مربوط به کرج و PLC بود. میانگین فاصله ژنتیکی در کلیه ارقام 0/220 بود، که کمترین فاصله ژنتیکی مربوط به کرج 0/059 )و بیشترین فاصله ژنتیکی مربوط به کرج (البرز) 0/583 بود. SDS-PAGE پروتئین های کل ,تنوع درون ومیان جمعیتی بالایی نشان دادند و تمایز مشخصی بر اساس منشاء و رویشگاه نشان ندادند. با توجه به تنوع ژنتیکی بالا و تمایز ژنتیکی پایین می توانیم ارقام مناسبی برای تولید علوفه از نتاج جمعیت های وحشی بدست آوریم.

Keywords:

تنوع ژنتیکی , پروتئین های کل , نتاج , Secale montanum