بررسی تاثیر درمان شناختی و مواجهه سازی بر رفتار اجتنابی و پریشانی ذهنی دانشجویان بااختلال اضطراب اجتماعی در دانشجویان ارشد روانشناسی دانشگا ه آزاد اسلامی واحد کاشمر

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر درمان شناختی و مواجهه سازی بر رفتار اجتنابی و پریشانی ذهنی دانشجویان بااختلال اضطراب اجتماعی در دانشجویان ارشد روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشمرانجام شد. روش ای ن پژوهشنیمه ازمایشی و جامعه آماری، دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد رشته روانشناسی دارای اضطراب اجتماعی دانشگاه آزادشهر کاشمر بود. ۳۰ نفر از دانشجویان به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و شاهدتقسیم شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های مقیاس اضطراب اجتماعی واتسون و فرند ۱۹۶۹ ، پرسشنامه افسردگی اضطراب و استرس DASS-۲۱ آنتونی و همکاران ۱۹۹۸ و پرسشنامه اجتناب یانگ- رای ۱۹۹۴ بود. درمانی شناختی و مواجهه سازی با استفاده از تلفیق درمان گروهی شناختی – رفتاری هیمبرگ ۲۰۰۱ و مواجهه درمانی تصوری و واقعیمقابله با اضطراب اجتماعی مطابق با روش کار شهرام محمدخانی و همکاران ۱۳۸۸ به صور ت ۱۲ جلسه گروهی دقیقه ای برگزا ر گردید. داده ها با استفاده از نسخه ۲۱ نرم افزار SPSS و آزمون های آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس چندمتغیره MANCOVA و کواریانس تک متغیره ANCOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد درمان شناختی و مواجهه سازی موجب بهبود عملکرد گروه آزمایش در متغیرهای رفتار اجتنابی و پریشانی ذهنیدر مرحله پس آزمو ن شد و به ترتیب ۳۵ درصد از واریانس پریشانی ذهنی و ۵۶ درصد از واریانس رفتار اجتنابیدانشجویان را تبیین نمود. به عبارت دیگر درمان شناختی و مواجهه سازی بر رفتار اجتنابی و پریشانی ذهنی دانشجویان بااختلال اضطراب اجتماعی موثر بود، لذا استفاده از چنین مداخله هایی می تواند در بهبود سلامت روانشناختی این گروه ازدانشجویان نتایج اثربخشی را به دنبال داشته باشد

Keywords:

درمان شناختی و مواجهه سازی , رفتار اجتنابی , پریشانی ذهنی , اضطراب اجتماعی