مدیریت بحران و ارائه الگوی اسکان موقت نوین پس از زلزله، در فضای باز چندمنظوره مراکز آموزشی-دانشگاهی (نمونه موردی: دانشگاه شهید بهشتی تهران

پژوهش حاضر بر روی برنامهریزی، مدیریت و طراحی اردوگاه اسکان موقت و نیز طراحی یک واحد سرپناه موقت در زمین ورزشگاه واقع در دانشگاه شهید بهشتی تمرکز دارد. هدف اصلی ارائه الگوی کالبدی اسکان موقت دانشگاه شهید بهشتی تهران پس از زلزله احتمالی با توجه به شرایط کالبدی و غیرکالبدی منطقه یک و زیرساخت های موجود است. در این راستا شناسایی شاخص­های مورد نیاز طراحی از جمله توجه به اقلیم، حمل و نقل آسان و حریم خصوصی افراد مورد اهمیت بوده به بررسی سیستماتیک محل مناسب اردوگاه، مسائل کلیدی اجتماعی پیرامون مالکیت، انعطاف پذیری، برنامه ریزی مدیریت، استفاده اقتصادی از منابع، توانایی­های فنی و در نهایت طراحی مسکن موقت مناسب می پردازد. این اطلاعات تصویر دانش موجود را افزایش می دهند. در نتیجه هدف از نوع کاربردی می باشد. سیستم فرماندهی سانحه، حمل و نقل، نیاز های بهداشتی-رفاهی و سکونتگاه موقت برای دانشجویان در زمین ورزش دانشگاه طراحی شده است؛ همچنین پیشنهاداتی برای آمادگی در مقابل سانحه ارائه شده است. در پژوهش از روش توصیفی- تحلیلی و از نوع پیمایشی استفاده شده است که با مصاحبه های کیفی با متخصصین و مشاهده میدانی، بررسی اسناد، متون و مدارک مکتوب تخصصی جمع آوری شده و مورد تحلیل قرار گرفته است. نتایج حاصل، بینشی را در خصوص پروژه های اسکان موقت، حمل و نقل و برپایی آن در شرایط پس از سانحه می دهد و با توجه به مسائل اقتصادی، زیست محیطی و روانی ساکنین، و مواردی همچون مکان یابی نوآورانه، انعطاف پذیری، برنامه ریزی هماهنگ و  قابلیت استفاده مجدد و استفاده از سرمایه اجتماعی، به طراحی و ارائه الگوی مدنظر می پردازد. همچنین با استفاده از نتایج پژوهش، امکان گسترش زمینه نتایج برای مطالعات موردی دیگر وجود دارد.

Keywords:

Temporary shelter , Temporary housing model , Earthquake , disaster management , Tehran , سرپناه موقت , الگوی اسکان موقت , زلزله , مدیریت بحران , تهران