پاسخ بیشینه اکسایش چربی و Fatmax به فعالیت ورزشی فزاینده و تحریک الکتریکی عضلانی در مردان دارای اضافه وزن

زمینه و هدف: سبک زندگی شهرنشینی و فعالیت ناکافی به افزایش اضافه وزن و چاقی منجر شده و این مسئله را به یک مشکل همه گیر در تمام کشورها تبدیل کرده است. فعالیت ورزشی یکی از مداخله های شیوه زندگی است که برای کاهش وزن و بهبود سلامتی توصیه شده است. مقدار مصرف انرژی هنگام فعالیت بدنی اغلب از ترکیب سوخت وساز چربی و کربوهیدرات تامین می شود و میزان استفاده از این منابع به رژیم غذایی، ذخایر گلیکوژن عضلات، شدت و مدت فعالیت و نوع فعالیت ورزشی بستگی دارد که با افزایش شدت فعالیت ورزشی اکسایش کربوهیدرات به تدریج زیاد می شود، درحالی که سهم اکسایش چربی از شدت های کار کم تا متوسط افزایش و سپس از شدت های متوسط تا زیاد کاهش می یابد. تحریک الکتریکی عضلانی توسط تجهیزات پیشرفته توانایی ایجاد انقباض های عضلانی و خون رسانی به عضلات دارد و در نتیجه سبب افزایش اکسایش چربی می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی پاسخ بیشینه اکسایش چربی و Fatmax به فعالیت ورزشی فزاینده و تحریک الکتریکی عضلانی در مردان دارای اضافه وزن بود.مواد و روش ها: ۱۰ مرد دارای اضافه وزن (سن ۰۸/۶ ± ۱/۲۹ سال، توده بدنی ۹۸/۱ ± ۴۹/۲۸ کیلوگرم بر متر مربع) به عنوان نمونه به وسیله فراخوان و به صورت داوطلبانه شرکت کردند. آزمودنی ها دو جلسه به آزمایشگاه مراجعه کردند. در یک جلسه آزمون فزاینده برای تعیین بیشینه اکسایش چربی و VO۲max انجام دادند. در جلسه دیگر همان آزمون جلسه اول را تکرار کردند، با این تفاوت که هنگام آزمون ورزشی تحریک الکتریکی عضلانی داشتند. گازهای تنفسی برای اندازه گیری اکسایش چربی و کربوهیدرات جمع آوری شد. مراحل آزمون به این صورت بود که آزمودنی ها پس از پنج دقیقه گرم کردن، فعالیت را با شدت ۵۰ وات روی چرخ کارسنج شروع کردند و هر سه دقیقه، ۲۵ وات بر میزان کار اضافه شد تا جایی که نسبت تبادل تنفسی آن ها برابر با یک شد. در ادامه و تا رسیدن به خستگی ارادی، بر میزان شدت کار در هر دو دقیقه ۲۵ وات افزوده شد. برای برآورد میزان اکسایش چربی و کربوهیدرات از فرمول فراین استفاده شد. داده های MFO و Fatmax از مرحله ای که بیشترین اکسایش چربی را دارد، به دست آمد و شدت معادل آن انتخاب شد.نتایج: افزایش میزان  Fatmaxدر جلسه فعالیت ورزشی فزاینده با تحریک الکتریکی (۶± ۷۹%) نسبت به جلسه بدون تحریک الکتریکی ( ۱۴± ۷۴%) مشاهده شد، هرچند آنالیز آماری تی زوجی تفاوت معناداری را بین دو جلسه نشان نداد (۳۶۵/۰ P=). همچنین مقایسه داده های دو جلسه فعالیت ورزشی فزاینده با تحریک الکتریکی و بدون تحریک الکتریکی با استفاده از تی زوجی اختلاف معناداری را بین دو جلسه برای MFO (۳۰۳/۰ P=)، اکسایش چربی (۳۹۷/۰ P=) و اکسایش کربوهیدرات (۹۶۹/۰ P=) در مردان دارای اضافه وزن نشان نداد.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که تحریک الکتریکی عضلانی همراه با فعالیت ورزشی فزاینده می تواند سبب افزایش میزان Fatmax در مردان دارای اضافه وزن شود، اما تاثیر معناداری بر اکسایش چربی، کربوهیدرات و MFO ندارد.

پاسخ بیشینه اکسایش چربی و Fatmax به فعالیت ورزشی فزاینده و تحریک الکتریکی عضلانی در مردان دارای اضافه وزن Keywords:

فعالیت استقامتی , اکسایش چربی , اکسایش کربوهیدرات , چاقی , EMS