تأثیر درمان شناختی رفتاری بر کاهشناکامی و پرخاشگری بدنی کودکان دارای اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی

هدف این پژوهش بررسی تأثیر درمان شناختی رفتاری بر کاهش ناکامی و پرخاشگری بدنی کودکان دارای اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی است. روش پژوهش طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه است، نمونه پژوهش شامل 32 دانش آموز دارای اختلال نارسایی/ بیش فعالی در پایه سوم، چهارم و پنجم بودند که تمام دانش آموزان به عنوان نمونه به صورت تصادفی به دو گروه 16 نفری گمارده شدند. قبل از اعمال مداخله آزمایشی (ارائه متغیر مستقل) دو گروه با استفاده از پرسشنامه کاهش خشم پیش آزمون شدند. سپس گروه آزمایشی در 9 جلسه تحت آموزش درمان شناختی رفتاری قرار گرفت. پس از انجام مداخله بر روی هر دو گروه پرسشنامه کاهش خشم مجددا اجرا شد. برای تحلیل فرضیه های پژوهش از آزمون تحلیل واریانس استفاده شد و پس از یک ماه مرحله پیگیری توسط پرسشنامه مذکور انجام شد. تحلیل دادهها نشان داد که بین دو گروه آزمایش و گواه در مرحله پس آزمون و مرحله پیگیری تفاوت معناداری وجود دارد. به طوریکه درمان شناختی رفتاری بر خشم و خرده مقیاس های آن اعم از ناکامی پرخاشگری تأثیر داشته و باعث کاهش شدت این علائم می شود و روابط با هم سنو روابط با مراجع را نیز بهبود بخشیده است. بر اساس یافتههای این مطالعه میتوان بر استفاده از درمان شناختی رفتاری برای کاهش ناکامی و پرخاشگری بدنی در کودکان دارای اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی تاکید کرد.

Keywords:

اختلال نارسایی توجه /بیش فعالی , ناکامی , پرخاشگری بدنی , درمان شناختی رفتاری