مروری بر استفاده از جلبک ها به منظور درمان آکنه ولگاریس

آکنه یکی از شایع ترین بیماری های پوستی مربوط به غدد پیلوسبابه است و تا ۸۵ درصد از نوجوانان و جوانان در سراسر جهان را مبتلا می کند. میزان شیوع ۴/۹ درصدی این بیماری، آن را در رتبه ی هشتم بیماری های شایع جهان قرار داده است. از علت های اصلی پیدایش آکنه می توان به: افزایش کراتینیزاسیون سلول های مجرای فولیکولی، افزایش ترشح سبوم و افزایش رشد فلور میکروبی مجراها و ایجاد التهاب اشاره کرد. از عوامل باکتریایی این بیماری میتوان به استافیلوکوکوس اورئوس، اشریشیاکالی، سودوموناس آئروژینوزا، باسیلوس سابتیلیس، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس و پروپیونی باکتریوم اشاره کرد. اگرچه آکنه از نظر فیزیکی یک بیماری ناتوان کننده نمی باشد، اما میتواند منجر به اختالالت روانشناختی نظیر افسردگی، خودکشی، خجالت اجتماعی و ناراحتی شود. آنتی بیوتیک هایی که بتوانند باکتری های مولد آکنه را سرکوب کنند، درمان استاندارد برای آکنه هستند که برای دهه ها مورد استفاده قرار گرفته اند. با این حال، با استفاده گسترده و نادرست از آنتی بیوتیک ها، گزارش های مقاومت آنتی بیوتیکی به طور مداوم افزایش یافته است. بنابراین، توسعه رویکردهای درمانی جدید از اهمیت بالایی برخوردار است. به عنوان مثال، کشف ترکیبات طبیعی ضد باکتری و ضد التهابی جدید حائز اهمیت است. در میان موجودات دریایی، انواع جلبک ها به خصوص ترکیبات موثر آنها طی سال های اخیر مورد مطالعه و توجه بسیاری از محققین قرار گرفته اند. هدف از این مطالعه، مرور تحقیقاتی که تاثیر انواع جلبک ها در درمان آکنه را نشان می دهند، می باشد.

مروری بر استفاده از جلبک ها به منظور درمان آکنه ولگاریس Keywords:

آکنه ولگاریس , مقاومت آنتی بیوتیکی , جلبک , متابولیت های ثانویه