اثرات روانشناختی روشنایی نور ترافیکی(نور فیزیولوژیک و مصنوع) در بهبود حمل و نقل عمومی درون شهری و عابرین پیاده از نقطه نظر ایمنی در تقاطع معابر(مورد مطالعه: شهرستان خوی)

سیستم حمل و نقل نقش عمده ای در حیات اقتصادی کشورها و نیز زندگی روزمره شهروندان ایفا می کنند. روان شناسی ترافیک با هدف به کارگیری جنبه های نظری روانشناسی به منظور بهبود تحرک ترافیک از طریق کمک به توسعه و به کارگیری اقدامات متقابل تصادف، و همچنین با هدایت رفتارهای مورد نظر از طریق آموزش و ایجاد انگیزه در کاربران جاده، انجام می شود. سه عامل برای سلامت روان در خیابان ها و عابر پیاده مهم هستند که شامل روابط اجتماعی، ایمنی و نظارت اجتماعی است. روش تحقیق تحلیلی و توصیفی است و سعی در واکاوی و بررسی نقش و اثرات روانشناختی روشنایی نور ترافیکی(نور فیزیولوژیک و مصنوع) در بهبود و ادراک حمل و نقل عمومی درون شهری و عابرین پیاده از نقطه نظر ایمنی در تقاطع خیابان ها و معابر شهرستان خوی را دارد. هدف اصلی استفاده از انواع تجهیزات روشنایی معابر شهری، ایجاد دید کافی در خیابان ها است؛ در نتیجه باید با در نظر گرفتن عرض و طول خیابان، حجم ترافیک شبانه، سرعت خودرو ها، درخشندگی سطح راه و میزان عبور و مرور عابران پیاده، بهترین میزان روشنایی را محاسبه کرد. نور روز روشن و درخشان در ساعات صبح با طول موج کوتاه(طول موج ۴۲۰-۴۸۰ نانومتر) و شدت بالا (۱۰۰۰ لوکس) بوده و که بهترین نور در تنظیم فرآیندهای روانی، بیولوژیکی(ریتم سیرکادین) و شناختی است. نقش و اثرات روانشناختی روشنایی نور ترافیکی(نور فیزیولوژیک و مصنوع) سه بخش جداگانه (۱) فیزیولوژیک(یعنی معیارهای عینی)، (۲) روانشناختی(یعنی معیارهای ذهنی) و (۳) رفتاری ظاهر می شود. فاصله چراغ های راهنمایی و هماهنگی سیگنال نیز می تواند بر فرآیند تصمیم گیری راننده تاثیر بگذارد. نتایج نشان می دهد که سلامت روان در خیابان های عابر پیاده تا حد زیادی متاثر از ویژگی های فیزیکی سطح خرد محیط و به ویژه عناصر طبیعی است. در حالی که در خیابان های تحت سلطه خودرو، ویژگی های فیزیکی سطح کلان محیط تاثیر قوی تری بر سلامت روان دارند.

Keywords:

روانشناختی , روشنایی نور ترافیکی , حمل و نقل عمومی , ایمنی , شهرستان خوی.