بررسی روانشناختی روابط صمیمی والدین با یکدیگر و تاثیر آن بر پرخاشگری فرزندان (مورد مطالعه: دانش آموزان مقطع متوسطه اول دبیرستان دخترانه جانبازان منطقه۱۴تهران)

هدف از این پژوهش بررسی روانشناختی روابط صمیمی والدین با یکدیگر و تاثیر آن بر پرخاشگری فرزندان می باشد. پژوهش فعلی یک مطالعه توصیفی-تحلیلی از نوع مطالعات کاربردی است که به روش پیمایشی و تکنیک پرسشنامه انجام شده است. با بهره گیری از مرور متون مرتبط با روانشناختی روابط والدین و تاثیر آن بر میزان پرخاشگری فرزندان پرسشنامه ای توسط محقق تدوین و پس از تایید اعتبار محتوی توسط استاد راهنما مورد استفاده قرار گرفت. این تحقیق در دبیرستان دخترانه دوره اول جانبازان منطقه۱۴تهران درسال۱۴۰۲انجام ، و پرسشنامه ها توسط۱۷۲نفر از دانش آموزان به روش در دسترس تکمیل گردید. تحلیل داده ها با کمک نرم افزار spss نسخه ۲۶با بهره گیری از روش های آماری استنباطی وتوصیفی و استفاده از آزمون t، آزمونf، رگرسیون ، ضریب تبیین و واریانس انجام گردیده است. این پژوهش با استناد به نظریه ذاتی بودن پرخاشگری فروید و نظریه های یادگیری، نقش تقویت و همچنین نظریه تقلید بندورا ودیدگاه ناکامی–پرخاشگری دالردو میلرانجام گردیده است. یافته های این پژوهش حاکی از آن است، اکثر نوجوانان در مواجه با حل مسائل به میزان متوسط و کم از خود پرخاشگری بروز دادند، اما در بررسی ابعاد مختلف پرخاشگری ، بیشترین تمایل به بعد رفتاری اختصاص یافت ،همچنین بین کیفیت صمیمیت روابط خانوادگی والدین و میزان پرخاشگری فرزندان رابطه ی معکوسی وجود دارد . بدین معنی که هر چه سطح کیفیت صمیمیت روابط والدین مطلوب تر باشد پرخاشگری فرزندان کمتر خواهد بود. ضمنا نتایج رگرسیون چند متغیری مقدار ثابتی در حد کم از پرخاشگری را در خانواده های مورد بررسی نشان داد .

Keywords:

روانشناختی , صمیمیت روابط خانوادگی , پرخاشگری فرزندان