برساخت هنر_آگاهی_مخاطب به مثابه «فضای امید» در توسعه پایدار شهری: رویکرد هترونومی فضاهای اجتماعی با تحلیل راهبرد مدیریت بحرانتوسط آثار هنری هتل بی تل حم

هنر عمومی در نقشی کلیدی و میانجی، تسهیل کننده نافذ در گفتمان شهری است که می تواند طی فرآیند مدیریتیتوسعه چند جانبه ای را برای جوامع معاصر فراهم آورد. این مقاله رابطه متقابل ه نر عمومی و توسعه پایدارشهری را با تحلیل هترونومی فضای اجتماعی از آثار هنری هتل بیت لحم همراه شرایط بحران، از تاکیدی میانرشته ای ارائه می کند.پژوهش پیش رو تعاملات شهری را در نمود «فضای پویا معاصر» و فرآیند فی مابین هنر، مخاطب، سطوح آگاهی در کالبدی برساختی بیان داشته و گفتمان حاصل ر «سوژه- ابزه سیلانی» فرض می دارد. وضعیتی برآمده از دنیای معاصر و بحرانهایش که جزو هستومندی لاینفک آن است.روش تحقیق به صورت تحلیلی و کیفی، با استناد به نظریات میان رشته ای در علوم اجتماعی، فلسفه و هنر است .کوشش در خوانشی فراشناختی از ارتباط منظومه مفاهیمی از هنر عموم ی، فضا و هترونومی ، آگاهی مخاطب ومنظوریت توسعه پایداری با هدف اصلی، تبیین عمیق از نقش کارکرد هستی شناختی و معرفت شناسی هنر عمومیدر گفتمان مدیریت بحران های شهری که به موجب آن کارآمدی دقیقی از توسعه پایداری نمایان گردد.مقاله با خوانشی چندوجهی، نگرش نوین در کشف چگونگی عملکرد، بمانند نویدی در افزایش تحمل پذیری شهریاست. یافته ها نشان میدهد، استفاده از استراتژی های مدیریت خلاق شهری موجبات توسعه پایدار و فرهنگی دربحران شهری، بواسطه کاتالیزور هنر است که عموما دگردیسی بحران به فرصتی اقتصادی را فراهم می آورد.در این راهبرد اثر بنکسی در هتل «والدآف» بعنوان نمونه ای موفق از این نوع، مورد تحلیل قرار گرفته،چگونگی توانمندی آن، واشکافی عمیق می شود. نتیجه حاصل نشان می دهد حتی د ر بغرنج ترین جغرافیای سیاسینیز، بشرط تشخیص استراتژی کارآمد و با بهرمندی درست از اهرم قدرتمند هنر، می توان به تقویت انسجامفرهنگی و توسعه پایداری نایل شد.

Keywords:

آگاهی , هنر عمومی , توسعه پایدار شهری , پساانسان گرایی , فضاهای اجتماعی , مدیریت بحران