آسیب شناسی فرآیند دادرسی درکمیسیون ماده ۷۷ قانون شهرداری ها

کمیسیون های ماده ۷۷ قانون شهرداری ها، مراجع شبه قضایی محلی، مستقل از شهرداری ها و با ترکیبی از دولت بهمعنای عام (ترکیب نمایندگان قوه قضائیه ، دادگستری ، پارلمان محلی و غیر متمرکز ، شورای شهر و موسسه یعمومی غیر دولتی شهرداری) محسوب می شوند که در محدوده ی قانونی شهر(و نه املاک خارج ازشهر مربوطه)،دارای صلاحیت ترافعی برای هرگونه رفع اختلاف بین مودی و شهرداری در مورد عوارضی که شهرداری ها در قبالمدیریت خدمات شهری از شهروندان مطالبه می کنند، را بر عهده دارند (و همچنین اختلافات ناشی از اجرای قانوننوسازی و عمران شهری مصوب ۱۳۴۷ -به جز ماده ۸ - و رسیدگی به اعتراضات در خصوص عوارض سالیانه یخودرو و عوارض حمل و نقل برون شهری مسافر موضوع ماده ۴۳ قانون مالیات بر ارزش افزوده)؛ لیکن با امعاننظر، مداقه و تدقیق در عملکرد آن کمیسیون ها ، با آسیب ها، نقضان ها و معایبی از جمله یافته های زیر مواجه میشویم: تفسیر موسع در صلاحیت کمیسیون و تجاوز از حدود اختیارت، تداخل صلاحیت ها با شورای شهر و سایرکمیسیون های شهرداری از جمله کمیسیون ماده ۱۰۰ ، تنزل جایگاه کمیسیون در سطح شهرداری ها،یکجانبه گرایی وعدم رعایت استقلال و بی طرفی و صدور قاطبه ی آراء به نفع شهرداری ها و به تبع زائل نمودن اعتماد عمومیشهروندان نسبت به آن کمیسیون (تبعیض منفی یا ناروا)، عدم اعمال بهینه و مطلوب اصل حاکمیت قانون، حقوقشهروندی، تفسیر و برداشت ناصواب از قوانین و مقررات و... که با عنایت به مراتب فوق ، ضرورت دارد اقداماتزیر صورت پذیرد: لزوم تقنین مناسب و اصلاح قوانین به سمت کارآمد نمودن آن ها (اصلاح و تنقیح مقررات وبخشنامه ها، تشکیل شورای مقررات زدایی به منظور رفع تعارضات و...) شکل گیری نظارت بایسته و شایسته وبازدارنده درون دستگاهی در اخذ عوارض در نظام سلسله مراتب اداری شهرداری ها ، تعبیه ی نهاد تجدیدنظر میانیو واسط میان آن کمیسیون و دیوان عدالت اداری برای کاهش اطاله ی دادرسی، لزوم برگزاری جلسات آموزشی قضاتدیوان عدالت اداری با اعضای کمیسیون های ماده ۷۷ شهرداری ها برای کاهش و عدم تکرار اشتباهات در رسیدگیها، برگزاری جلسات محشای قانون شهرداری ها در باب عوارض و آیین نامه های مربوطه در سطح استان ها و...احساس می گردد.

Keywords:

کمیسیون ماده ۷۷ شهرداری , عوارض , آسیب شناسی , شهرداری و مودی