بازخوانی انتقادی دیدگاه شحرور درباره اقتضائات سنت نبوی با تاکید بر دیدگاه علامه طباطبایی

پیوستگی قرآن و سنت در تعدادی از آیات قرآن مورد اشاره قرار گرفته است. از این رهگذر جایگاه سنت نبوی یکی از مباحث مهم به شمار می آید. محمد شحرور به عنوان یکی از فعالان گفتمان قرآن بسندگی معاصر، بر این باور است که پیروی و تبعیت از پیامبر(ص) فقط از بعد «رسالت» صورت میگیرد و شامل «نبوت» نمیشود و آیاتی که دربردارنده خطابی به پیامبر(ص) با گزاره «یا ایها النبی» است، دلالت بر آن دارد که این فرمان مختص معاصرین آن حضرت بوده و تبعیت از ایشان به نسل های بعد تسری نمی یابد. در پژوهش حاضر، با روش توصیفی-تحلیلی، دیدگاه های شحرور درباره اقتضائات سنت نبوی و سنت رسولی در تفسیر آیات قرآنی بر اساس دیدگاه های علامه طباطبایی مورد مطالعه انتقادی قرار گرفته است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که محمدشحرور با مخدوش دانستن مجموعه روایات و هم چنین محدودسازی دامنه سنت نبوی به انکار شئون فرابشری و ویژگی های امتیازبخش نبی مکرم اسلام (ص) پرداخته، حال آنکه محدودسازی سنت نبوی به سبب تاریخی گروی، تنافی های بسیاری با مبانی فکری علامه طباطبایی دارد. علامه طباطبایی، با تاکید بر جایگاه نبی در دریافت وحی بصورت بی واسطه از خداوند و نیز اقدام به ساماندهی حیات فردی و اجتماعی مردم و برخورداری ایشان از کمال معرفت یقینی و مصونیت از گناه و خطا، تبعیت مطلق از نبی را ضروری می داند.

Keywords:

محمد شحرور , علامه طباطبایی , اقتضائات سنت نبوی