بدون تردید قرآن کریم در برگیرنده عالی ترین معارف الهی در زمینه شناخت خداوند متعال، ویژگی های سفیران و پیامبران الهی، سنت های حاکم بر جامعه بشری می باشد که بشر برای سعادت و خوشبختی جاودانه خود به آن نیاز دارد. با یک بررسی گذرا در آیات می بینیم که برخی از اعمال و افراد مورد تشویق و تبشیر و برخی از اعمال و افراد مورد سرزنش قرار گرفته اند به همین خاطر پژوهش حاضر با روش توصیفی و تحلیلی در صدد پاسخ به این سوال است که چه افراد و اقوامی در قرآن مورد
نکوهش قرار گرفته اند و چه عواملی موجب این
نکوهش شده است؟ این مقاله با جمع آوری برخی از
مصادیق عینی (فردی و اجتماعی) و مصادیق معرفتی و پس از بررسی از داده ها به این نتیجه دست یافته است که برای پیشگیری کردن از
نکوهش خداوند متعال، می بایست علل و عوامل
نکوهش را شناسایی کرد و به نظر می رسد که شناخت مصادیق معرفتی و اعتقادی، مهمتر از شناخت
مصادیق عینی است.