شخصیت به همه خصلتها و ویژگیهایی اطلاق می شود که معرف
رفتار یک شخص است، از جمله می توان این خصلتها را شامل اندیشه ، احساسات ، ادراک شخص از خود ، وجهه نظرها ، طرز فکر و بسیاری عادات دانست. اصطلاح ویژگی شخصیتی به جنبه خاصی از کل
شخصیت آدمی اطلاق می شود.تعریف
شخصیت عملا کار بسیار دشواری است. به خصوص آن که تعریف
شخصیت از دیدگاه مردم با تعریف
شخصیت از دیدگاه روانشناسان تفاوت هایی دارد.
شخصیت از دیدگاه روانشناسان عبارت است از خصوصیات و شیوه های رفتاری و کیفیت سازگاری فرد که جنبه ی دائمی داشته، فرد را از دیگران متمایز می کند و سبب ارتباط بین او و دیگران در محیط می گردد.
نگرش های فرد نسبت به خودش، عادت های رفتاری،
نگرش فرد نسبت به دیگران و نوع اندیشیدن و چگونگی شیوه های بیان آن، رغبت ها و آرزوهای فرد، طرح ها و برنامه های او در زندگی و به طور کلی
نگرش وی نسبت به زندگی، سازگاری کلی فرد که الگوی خاصی در زندگی برای او تشکیل می دهد را
شخصیت می نامند.
شخصیت بسیار پیچیده و دارای قابلیت رشد دادن می باشد. که عوامل متعددی در رشد آن دخالت دارد. برخی از عوامل دارای ماهیت بیولوژیکی است که مبانی وراثت را تشکیل می دهد. روان شناسان
شخصیت برای مطالعه و تحقیق، از چهار نوع داده استفاده می کنند که عبارتند از: داده های مربوط به سوابق زندگی فرد، داده های جمع آوری شده توسط مشاهده گر، داده های حاصل از آزمون ها و داده های حاصل از گزارش های شخصی. هر یک از روان شناسان، نوعی از این داده ها را ترجیح می دهند. اما همه آن ها در مورد فایده بالقوه هر یک از انواع چهارگانه داده ها تردیدی ندارند.. برخی کارشناسان عقیده دارند که اختلالات
شخصیت به دلیل تجربیات اولیه ای که مانع رشد عادی الگوهای فکری و رفتاری شده اند به وجود می آیند.اختلال
شخصیت الگویی طولانی مدت از تجربه درونی و رفتاری است که از هنجارها و انتظارات فرهنگی فرد بسیار به دور است انعطاف ناپذیر و فراگیر است در دوره نوجوانی و یا اوایل بزرگسالی شروع می شود در طول زمان ثابت باقی می ماند و باعث ناراحتی یا افت عملکرد می شود.