ارتباط بین استرس و خودکارآمدی در دانش آموزان

این مقاله به بررسی رابطه پیچیده بین استرس و خودکارآمدی در دانش آموزان می پردازد. این مطالعه از طریق بررسی جامع ادبیات موجود، تاثیر استرس بر باورهای خودکارآمدی دانش آموزان را بررسی می کند و نقش محافظتی خودکارآمدی را در کاهش اثرات نامطلوب استرس بررسی می کند. روش های مورد استفاده شامل بررسی سیستماتیک مقالات تحقیقاتی مرتبط و ترکیب یافته ها برای شناسایی الگوها و روندهای کلیدی است. یافته ها نشان می دهند که یک تعامل پویا بین استرس و خودکارآمدی وجود دارد، به طوری که سطوح بالای استرس اغلب منجر به کاهش باورهای خودکارآمدی می شود، در حالی که خودکارآمدی قوی به عنوان حائلی در برابر تاثیر منفی استرس عمل می کند. این نشان می دهد که مداخلات با هدف افزایش خودکارآمدی دانش آموزان ممکن است به طور موثر اثرات مخرب استرس بر عملکرد تحصیلی و رفاه را کاهش دهد. نتیجه گیری بر اهمیت تقویت خودکارآمدی در بین دانش آموزان از طریق مداخلات هدفمند و ایجاد محیط های یادگیری حمایتی که منجر به تاب آوری و موفقیت می شود، تاکید می کند.

Keywords:

استرس , خودکارآمدی , دانش آموزان , عملکرد تحصیلی , باور.