ارتقاء هوش تحصیلی در دانش آموزان از طریق بهبود مهارت های مطالعه و نوشتن

Publish Year: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 28

This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

PSYEDUCON01_0304

تاریخ نمایه سازی: 24 مرداد 1403

Abstract:

این مطالعه به بررسی همبستگی بین افزایش مهارت های خواندن و نوشتن و بهبود هوش تحصیلی در بین دانش آموزان می پردازد. این تحقیق از طریق بررسی جامع ادبیات موجود و شواهد تجربی، پیامدهای عملی را برای معلمان و دانش آموزان در پرورش توسعه سواد در محیط های آموزشی بررسی می کند. این مطالعه از یک رویکرد کیفی استفاده می کند و داده ها را از منابع مختلف ترکیب می کند تا بینش های کلیدی را در مورد رابطه بین مهارت سواد و موفقیت تحصیلی به دست آورد. این مطالعه مروری نظام مند از مقالات، گزارش ها و ادبیات دانشگاهی مرتبط با تلاقی مهارت های سوادآموزی و هوش تحصیلی انجام می دهد. تجزیه و تحلیل داده ها شامل کدگذاری موضوعی و ترکیب یافته ها برای شناسایی الگوها و مضامین تکرار شونده در سراسر ادبیات است. یافته ها حاکی از ارتباط مثبت قوی بین مهارت خواندن و درک مطلب و مهارت های نوشتاری و افزایش عملکرد تحصیلی دانش آموزان است. دانش آموزانی که توانایی های سوادآموزی پیشرفته تری را نشان می دهند، مهارت های شناختی، توانایی های تفکر انتقادی و مهارت های ارتباطی موثر در رشته های مختلف تحصیلی را نشان می دهند. علاوه بر این، مداخلات با هدف بهبود مهارت خواندن و نوشتن، مزایای ملموسی را برای دانش آموزان به همراه دارد که منجر به بهبود نتایج تحصیلی و موفقیت بلندمدت می شود. در نتیجه، این مطالعه بر اهمیت حیاتی اولویت بندی توسعه سوادآموزی در محیط های آموزشی تاکید می کند. با شناخت سواد به عنوان یک رکن اساسی هوش تحصیلی، معلمان می توانند دانش آموزان را برای پیشرفت تحصیلی و موفقیت در تلاش های آینده خود توانمند سازند. یافته ها نیاز به راهبردهای آموزشی مبتنی بر شواهد و رویکردهای متمایز برای آموزش سوادآموزی را برای برآوردن نیازهای متنوع دانش آموزان برجسته می کند. در نهایت، پرورش نگرش مثبت نسبت به خواندن و نوشتن و فراهم کردن فرصت های فراوان برای رشد مهارت برای پرورش هوش تحصیلی در بین دانش آموزان ضروری است.

Authors

علی طوسی

کارشناسی، روانشناسی، دانشگاه پیام نور نیشابور

فاطمه شکیبایی

کارشناسی ارشد، روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد نیشابور

ام فروه احمدی

کارشناسی، روانشناسی، دانشگاه پیام نور نیشابور