نقش سبک فرزندپروری و سبک حل تعارض بر مشکلات رفتاری کودکان

مشکلات رفتاری و هیجانی بیشترین شکل آسیب شناسی روانی کودک را تشکیل می دهد. سبک های فرزندپروری و سبک حل تعارض یکی از عوامل تاثیرگذار بر شکل گیری شخصیت کودکان بوده و بکار گیری سبک های ناکارآمد می تواند به پیامدهای منفی متعددی از جمله مشکلات رفتاری منجر گردد. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی نقش سبک فرزندپروری و سبک حل تعارض بر مشکلات رفتاری کودکان است. تحقیق حاضر در زمره تحقیقات کاربردی قرار دارد و چنانچه طبقه بندی انواع پژوهش ها بر اساس ماهیت و روش صورت می گیرد، روش تحقیق حاضر نیز از لحاظ ماهیت، توصیفی - پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل ۷۰ نفر از والدین کودکان ۶ تا ۱۰ سال شهر اردبیل است. همچنین با توجه به محدود بودن تعداد افراد جامعه آماری، همه ۷۰ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند و روش نمونه گیری در این پژوهش نیز به صورت نمونه گیری در دسترس می باشد. جمع آوری داده های مورد نیاز نیز با استفاده از ابزار پرسشنامه صورت گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات در پژوهش حاضر شامل پرسشنامه سبک فرزندپروری (رابینسون و همکاران؛۲۰۰۱) با ۳۲ گویه، پرسشنامه استاندارد سبک های حل تعارض رحیم (ROCI-II) با ۲۸ گویه و پرسشنامه رفتاری کودک (CBCL) آخنباخ - نسخه والدین با ۱۱۳ گویه می باشد. برای بررسی نرمال بودن متغیر ها از آزمون کولموگروف – اسمیرنف استفاده شد. با توجه به نرمال بودن توزیع داده های تحقیق به منظور آزمون فرضیه ها از ضریب همبستگی پیرسون و برای بررسی میزان تاثیر ابعاد متغیر مستقل بر وابسته از تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته ها نشان داد که سبک فرزندپروری و ابعاد آن و سبک حل تعارض بر مشکلات رفتاری کودکان نقش دارد. همچنین نتایج سبک فرزندپروری و ابعاد آن و سبک حل تعارض در پیش بینی مشکلات رفتاری کودکان چه نقشی دارند.

Keywords:

سبک فرزندپروری , سبک حل تعارض , مشکلات رفتاری کودکان