رویکرد تحلیلی بر آثار ملی گرایی دوره پهلوی اول؛ با ذکر سه نمونه موردی

معماری ایران در دوران های مختلف تاریخی، با تاکید بر گرایش های ملی و حفظ میراث های فرهنگی، شکل های متنوعی گرفته است. در دوران ساسانیان، ترویج فرهنگ و معماری هخامنشی به عنوان نمادی از حفظ هویت ملی مطرح شد. در دوره پهلوی، تاکید بر ملی گرایی و بازنگری به تمدن های گذشته، همراه با ترکیب با معماری غربی، نمایان شد.تلاش معمار ها در آن زمان سبب شد تا سبک ملی شکل بگیرد که این معماری عجین با تاریخ ، معماری باستانی، فرهنگ گذشتگان و استفاده از المان های آن دوره در معماری دوره پهلوی ‎اول به منظور به نمایش گذاشتن شکوه و عظمت ایران در معماری معاصراست. اینکه ملی گرایی در دوره پهلوی اول دارای چه ویژگی هایی است (؟) موضوعی است که این مقاله سعی دارد تا با روش کیفی و رویکرد توصیفی-تحلیلی، تفسیری-تاریخی به ارزیابی آثار ملی گرایی در دوره مذکور بپردازد. این پژوهش بر‎آن است که با بررسی سه نمونه موردی در این سبک به اجزا، ابعاد و دلایل پدید آمدن ملی‎گرایی، شناخت بهتری پیدا کند. نتایج پژوهش نشان دهنده تشابه دو سبک ‎باستانی و ‎ملی در دوره پهلوی‎اول است که نمادی از تاریخ باشکوه ایران است.

Keywords:

معماری , ملی گرایی , پهلوی اول , آرامگاه فردوسی , ایران