رویکرد تحلیلی معماری ارگانیک در دوره پهلوی دوم در ایران با ذکر سه نمونه موردی؛ کاخ مروارید، ویلای کلوکن، باغ جمشیدیه

معماری ارگانیک یکی از شاخه های معماری مدرن است که با احترام به طبیعت و حداقل دستکاری در طبیعت نقش آفرینی کرده و بنایی خلق میکند که همگام با طبیعت پیرامون باشد و محیط مصنوعی و طبیعی را با هم ادغام می-کند. معماری ارگانیک از دیرباز به عنوان معماری بومی در سرزمین ایران وجود داشت. این سبک در قرن هجدهم و نوزدهم میلادی در غرب شکل گرفت و در قرن بیستم میلادی به اوج خود رسید. این معماری که همواره آثار شاخصی از آن در کشور ساخته شده است نیاز به ارزیابی دقیق و مبرم دارد. این سبک از معماری که در دهه های اخیر وارد کشور شد و همواره آثار فاخری از آن ساخته شده است که نیاز به ارزیابی دقیق تر از حیث معماری و کالبدی دارد. این که معماری ارگانیک در این تحقیق که با روش کیفی و رویکرد تفسیری-تاریخی تدوین شده است؛ سه اثر شاخص ارگانیک مورد تحقیق و ارزیابی واقع می شود؛ گردآوری اطلاعات از طریق اسناد تاریخی مطالعات کتابخانه ای و مشاهدات میدانی می باشد؛ و نتایج تحلیل نشان میدهد که معماری ارگانیک یک فلسفه در معماری است که به ترویج هماهنگی بین عادت های انسانی و طبیعت می پردازد. این نوع معماری هارمونی بین ساختمان و جهان طبیعی را ترویج می دهد، با تلفیق زمان و مکان، ارگانیک به دنبال ایجاد هارمونی منسجم با دنیای اطراف خود است. از ساختمان های ارگانیک را در کل، معماران بزرگ این حوزه، با تاکید بر هارمونی با طبیعت و تلفیق مناسب با محل ساخت، به خلق آثار منحصر به فرد و هنرمندانه در دنیای معماری پرداخته اند.

Keywords:

معماری ارگانیک , طبیعت , رایت , پهلوی دوم , هوشنگ سیحون