رابطه تکانشگری و تاب آوری با روابط بین فردی پرستاران شاغل در بیمارستان روانپزشکی ابن سینا مشهد

پرستاران از مهم ترین ارکان بخش درمان هستند که با توجه به وضعیت شغلی، مسئول وظایف مهمی از قبیل مراقبت های روحی و روانی و جسمانی بیمار می باشند و فعالیت های فوق در صورت عدم رعایت اصول ایمنی و نیز آرامش و رفاه کاری، در بروز اختلالات جسمانی و روحی این قشر نقش بسزایی دارد. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه تکانشگری و تاب آوری با روابط بین فردی پرستاران شاغل در بیمارستان روانپزشکی ابن سینا مشهد انجام شد. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را کلیه پرستاران بیمارستان روانپزشکی ابن سینا مشهد در سال ۱۴۰۲ تشکیل داد (حجم جامعه، ۲۵۰ نفر). حجم نمونه پژوهش حاضر را ۱۴۸ نفر از پرستارانی تشکیل داد که بر اساس جدول مورگان و گرجسی و به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون (۲۰۰۳)، روابط بین فردی منجمی زاده (۱۳۹۱) و پرسشنامه تکانشگری بارت و همکاران (۲۰۰۴) استفاده شد. برای بررسی فرضیه های پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه با استفاده از نرم افزار ۲۲– SPSS استفاده شد. یافته ها و نتایج پژوهش با توجه به مقدار B، بتا، t و سطح معنی داری نشان داد بین تکانشگری با روابط بین فردی در پرستاران شاغل در بیمارستان روانپزشکی ابن سینا مشهد ارتباط معنادار منفی و معکوس و بین تاب آوری با روابط بین فردی ارتباط معناداری مثبت ومستقیم وجود دارد. (۰/۰۵>P ).

Keywords:

تکانشگری , تاب آوری , روابط بین فردی , پرستاران