تحلیلی بر عوامل درونی نابرابری آموزشی در دانشگاه های استان سیستان و بلوچستان

هدف: امروزه ارزیابی توسعه جوامع درسطح بین المللی بر مبنای میزان برابری و برقراری عدالت در همه جنبه های مختلف زندگی از قبیل جنسیت، آموزش و آموزش عالی، سرمایه گذاری، زندگی اجتماعی و... می باشد. هدف از این پژوهش تحلیلی بر عوامل درونی نابرابری آموزشی در دانشگاه های استان سیستان و بلوچستان می باشد. روش: تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و نوع مطالعه از نوع روش داده بنیاد می باشد. جامعه و نمونه آماری این پژوهش را ۱۵ نفر از مدیران دستگاه های اجرایی، اعضای هیئت علمی رشته های مدیریت آموزشی، اقتصاد و جامعه شناسی تشکیل داده اند. روش نمونه گیری، در روش داده بنیاد به صورت نمونه گیری هدفمند بوده است که افراد متخصص بعد از شناسایی برای مصاحبه دعوت شدند. در این تحقیق اطلاعات به دو روش مطالعات اسنادی و مصاحبه و کدگذاری (باز، محوری و انتخابی) گردآوری شده است. بدین صورت که با بررسی چندباره مصاحبه ها، کدهای تبیینی استخراج شد و با ادغام و تلفیق کدهای مشابه و حذف کدهای تکراری مقوله ها و تم ها استخراج گردید. یافته ها: مهمترین عوامل درونی اقتصادی توسعه نیافتگی در استان از منظر اعضاء هیات علمی کشور عبارتند از: آسیب و فساد در حوزه اقتصادی استان، موانع سرمایه گذاری استان، توسعه نامتوازن، چالش های اشتغال و بیکاری فارغ التحصیلان، ضعف شبکه ارتباطی و حمل و نقلی و تبعیض آموزشی است. همچنین مهم ترین عوامل درونی اجتماعی توسعه نیافتگی در سیستان و بلوچستان به ترتیب عدم اعتماد نهاد به سیستم آموزشی، ضعف سرمایه اجتماعی، ضعف سرمایه انسانی، مهاجرت نخبگان، چالش های قومی- مذهبی، فقدان امنیت و ضعف قانون گرایی بوده است. نتیجه گیری: گسترش فرصت های آموزشی و تحصیلات تکمیلی و همچنین افزایش سطح سواد موجب افزایش سطح آگاهی و همچنین ایجاد فرصت های شغلی و کاهش بیکاری فارغ التحصیلان در استان سیستان و بلوچستان می شود.

تحلیلی بر عوامل درونی نابرابری آموزشی در دانشگاه های استان سیستان و بلوچستان Keywords:

توسعه , عوامل درونی , نابرابری آموزشی.