ارزیابی اثر ساماندهی بافت های فرسوده در توسعه پایدار شهر خرم آباد (مطالعه موردی : محله درب طاهر خرم آباد)

توسعه پایدار از جمله مفاهیمی است که چند دهه ای است با توجه به تاثیرات منفی و گاه جبران ناپذیر طرح های توسعه در مجامع جهانی مورد توجه جدی قرار گرفته است. می توان گفت که بهسازی و نوسازی با هدف های توسعه پایدار هماهنگی فراوانی دارد در این میان شهر خرم آباد با داشتن پیشینه تاریخی کهن و دارا بودن ارزش های تاریخی و فرهنگی، محیطی و گردشگری از آن دسته از شهرهایی است که نمی توان بی اعتنا از کنار فرسودگی بخش های مرکزی و میانی با وسعتی حدود ۳۲۶ هکتار و محجور ماندن فضاها و مجموعه های ارزشمند آن گذشت. در پژوهش حاضر از روش توصیفی – تحلیلی- پیمایشی با طرح پرسشنامه تحلیل شاخص ها با استفاده از نرم افزارهای اکسل وSPSS و با هدف شناسایی شاخص های توسعه پایدار شهری و بررسی میزان تطبیق طرح بهسازی و بازسازی بافت های فرسوده اطراف محله درب طاهر خرم آباد، استفاده شده که طبق نتایج بدست آمده در درجه اول توجه به عنصر مشارکت به عنوان یکی از ابزارهای مهم در ساماندهی بافت فرسوده در جهت توسعه پایدار از ضروریتهای اساسی می باشد و مهمترین راهکارهای دستیابی به توسعه پایدار در بافت فرسوده محله درب طاهر خرم آباد شامل موارد ذیل شد: برنامه ریزی های مشارکتی، عدالت اجتماعی و آموزش به ساکنان در جهت ارتقای سطح اجتماعی، توجه به ویژگی های اقتصادی اجتماعی ساکنان در برنامه ریزی ها، اشتغال زایی در جهت رفع بیکاری ساکنان محله، حس اعتماد و همکاری بین مردم و مسئولان شهری، نگرش جامع به طرح نوسازی و بهسازی، توجه به خط آسمان، بافت، ساخت و سازهای جدید باید بخشی از تداوم سنت های شهر و محیط های شهری، توجه به سلسله مراتب فضاها و دسترسی ها، توجه به امنیت عناصر باز شهری، توجه به موارد ذکر شده می تواند ساماندهی بافت فرسوده محله درب طاهر خرم آباد را در راستای توسعه پایدار سوق دهد.

Keywords:

بافت فرسوده , بافت تاریخی , توسعه پایدار , خرم آباد , درب طاهر