سنتز و مشخصه یابی کوپلیمر پلی لاکتیک/گلایکولیک اسید به منظور تهیه منگنه زیست تخریب پذیر پوستی

بافت پوست اولین سد دفاعی بدن محسوب می شود. این بافت، به دلیل این که سطحی ترین بافت بدن است، براثر حوادث متعددی دچار آسیب می شود. یکی از ابزارهایی که در پزشکی از آن برای اتصال پیوندهای پوستی استفاده می شود منگنه های پوستی است. هدف این پژوهش ساخت منگنه پلیمری تخریب پذیر پوستی است که بدین منظور از روش الکتروریسی به عنوان روش جایگزین اکسترودکردن و تزریق در قالب بهره برده شده است. از آزمون های فیزیکوشیمیایی برای بررسی خواص الیاف ساخته شده استفاده شد. نانوذرات سیلیکای SBA_۱۵ (Santa Barbara Amorphous-۱۵) ساخته شده با روش هیدروترمال به منظور بهبود خواص مکانیکی الیاف پلیمری اضافه شد. آزمون FTIR برای تعیین حضور نانوذرات در پلیمر به کار برده شد. آزمون BET برای بررسی اندازه حفرات نانوذرات سیلیکای SBA_۱۵ انجام شد و اندازه تخلخل ها ۷۷/۶ نانومتر به دست آمد که تاییدی بر مزومتخلخل بودن نانوذرات است. برای بررسی ریخت شناسی الیاف الکتروریسی شده و نانوذرات سیلیکای ساخته شده، از تصویربرداری میکروسکوپ الکترونی روبشی SEM استفاده شد که مشخص شد میانگین قطر الیاف در محدوده ۴۰۰-۵۰۰ نانومتر و میانگین قطر نانوذرات ۱۸۵ نانومتر است. نتایج حاصل از افزودن نانوذرات سیلیکای SBA_۱۵ به الیاف پلیمری و مقایسه خواص مکانیکی آن با الیاف پلیمری PLGA خالص حاکی از آن بود که افزودن یک درصد نانوذرات سیلیکای SBA_۱۵ به پلیمر از الیاف پلیمری خالص و الیاف دارای ۳ درصد نانوذرات سیلیکای SBA_۱۵ خواص مکانیکی بهتری را نشان داده است. هیچ یک از گروه های آزمون در رشد و تکثیر سلول ها ممانعتی ایجاد نکرد.

Keywords:

منگنه زیست تخریب پذیر پوستی , کو پلیمر پلی لاکتیک/گلایکولیک اسید , نانوذرات سیلیکا SBA_۱۵ , آسکوربیک اسید