بررسی تطبیقی کنایات زبان تالشی شمالی با کنایات زبان سیستانی و فارسی

کنایه‎ها از مهم‎ترین گونه‎های ادبی در ادبیات شفاهی هستند که گوینده مشخصی ندارند و می‎توان آن‎ها را در گفتگو مردم جوامع مختلف جست‎وجو کرد، کنایه‎ها اجتماع و فرهنگ و آداب و رسوم جوامع خود را به خوبی نمایان می‎کنند. بدین‎گونه کنایه‎ها جملات و کلماتی هستند که در زبان مردم جاری هستند و مردم با به کارگیری کنایه‎ها در گفتارشان باعث ماندگاری آنها در زبان شده‎اند. کنایه‎ها به کلام زیبایی می‎بخشند و جست‎وجوی معنی اصلی در آن‎ها دارای لذتی خاص است. بنابراین بررسی کنایه‎های موجود در گویش‎های ایرانی اهمیت ویژه‎ای دارد، در این پژوهش کنایات زبان تالشی شمالی که در کناره‎های دریای کاسپین جاری است را با کنایات اقوامی در جنوب شرقی ایران که در سیستان و بلوچستان زندگی می کنند تطبیق داده شده است، و با کنایات زبان فارسی مقایسه شدند. در این نوشتار سعی کرده‎ایم نمونه‎های برجسته و قابل توجهی از کنایات هر سه زبان را با هم تطبیق دهیم تا اشتراکات زبانی مشخص شود. این پژوهش نشان داد که بین فرهنگ تالشان، سیستانیان و فارس‎ها سابقه طولانی داد و ستدها وجود دارد و آبشخور این فرهنگ‎ها و زبان‎ها از یک منبع نشات گرفته‎اند هرچند که زبان فارسی به عنوان زبان معیار در ایران گسترش یافته‎ و زبان نوشتاری در سراسر ایران بوده است.

Keywords:

کنایات‎ , زبان تالشی شمالی , زبان سیستانی , زبان‎های شمال غربی , زبان فارسی