ارائه الگوی بومی دولت الکترونیک در ایران مطالعه ای در وزارت ورزش و جوانان

دولت الکترونیکی با اینکه می تواند یک گام اساسی برای پیشبرد اهداف دولت ها باشد، با چالش هایی نیز در مسیر اجرا روبرو است. اگر دولتها نتوانند خدمات الکترونیکی را بطور یکنواخت، در اختیار عموم جامعه قرار دهند، منجر به شکاف طبقاتی در جامعه و در نهایت نارضایتی مردم خواهد شد. این به مفهوم انکار دولت الکترونیکی نیست بلکه تاکیدی است بر برنامه ریزی دقیق تر، که در عصر دیجیتال اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. هدف این پژوهش، ارائه الگوی بومی دولت الکترونیک در ایران می باشد. به این منظور در ابتدا با بررسی ادبیات تحقیق، چارچوب نظری تحقیق تدوین گردید و مدل مفهومی پژوهش ارائه و فرضیات تحقیق تدوین شدند. به منظور آزمون فرضیات، جامعه آماری شامل نخبگان ستاد وزارت ورزش و جوانان، در نظر گرفته شدند. به صورت نمونه گیری در دسترس پرسشنامه هایی که روایی و پایایی آنها تایید شد بین ۱۳۱ نفر از نمونه آماری توزیع و با توجه به عدم نرمال بودن توزیع داده ها، از روش حداقل مربعات جزیی و نرم افزار اسمارت پی ال اس ۳ برای تحلیل های آماری استفاده شد. بر اساس مقادیر معنی داری مربوط به فرضیات، هر شش فرضیه تایید شدند. میزان تاثیر عوامل مدیریتی بر اجرای دولت الکترونیک برابر با ۰.۶۰۸، میزان تاثیر عوامل نیروی انسانی بر اجرای دولت الکترونیک برابر ۰.۶۵۸، میزان تاثیر عوامل فنی بر توسعه اجرای دولت الکترونیک برابر با ۰.۶۷۱، میزان تاثیر عوامل اقتصادی بر اجرای دولت الکترونیک برابر با ۰.۶۲۷، میزان تاثیر عوامل محیطی بر اجرای دولت الکترونیک برابر با ۰.۶۶۱ و میزان تاثیر عوامل سازمانی بر اجرای دولت الکترونیک برابر با ۰.۶۹۲ حاصل شد.

Keywords:

دولت الکترونیک