بهبود اثرات زیست محیطی با کشاورزی شهری

بر اساس تعریف ارائه شده از سوی مرکز تحقیقات بین المللی توسعه، کشاورزی شهری عملی است که در - درون شهر مستقر شده باشد و از منابع انسانی و مادی برای کشت، عمل آوردن و توزیع انواع مواد غذایی و یا محصولات غیر غذایی به محدوده درون شهری و یا اطراف شهر استفاده می کنند. نکته قابل توجه در تعریف کشاورزی شهری در این است کشاورزی شهری در مکانی اتفاق می افتد که در آن مکان انتظار نمی رود فعالیت کشاورزی رخ دهد .کشاورزی شهری یک سیستم کشاورزی چند کارکردی است که فعالیتهای سنتی کشاورزی را با فعالیتهای سرگرمی و اوقات فراغت، نشاط و پویایی اقتصادی، سلامت فردی، رفاه جامعه، چشم انداز و موضوعات حفاظت محیط زیست مرتبط می کند. مهمترین ویژگی کشاورزی شهری، ادغام آن در نظام اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی شهری است. از یک سو از طریق استفاده از منابع شهری مانند زمین، آب، نیروی کار و ضایعات آلی شهری را مرتبط می کند و از سوی دیگر از طریق امنیت غذایی، اقتصاد، ، فرهنگ، سلامت جسمی و روحی موجب کاهش بیکاری و فقر است. از مزایای ملموس کشاورزی شهری می توان به تولید غذا و مواد خام و مزایای غیرملموس می توان به ارزشهای فرهنگی آن اشاره کرد. بنابراین کشاورزی شهری پیشنهاد بسیار خوبی برای کاربری اراضی چندکارکردی در تحقق توسعه پایدار شهری است . این تحقیق از نظر روش شناسی، از نوع مطالعات علمی- مروری می باشد که در آن با توجه به هدف تحقیق و ماهیت موضوع و همچنین جدید بودن آن از روش مطالعه اسنادی و کتابخانه ای استفاده شده است با توجه به نتایج، گزارش سازمان خواربار و کشاورزی افزایش شهر نشینی موجب فقر شهری در کشورهای در حال توسعه تا سال ۲۰۲۵ خواهد شد، و فائو پیش بینی کرده جمعیت زیر خط فقر ۸۵ تا ۵۰ درصد درکشورهای امریکای لاتین ،آسیا وافریقا خواهد بود. کشاورزی شهری حدود ۱۵ درصد از غذای مردم جهان را می تواند تامین کند. ایده کاملا جدیدی تحت عنوان کشاورزی عمودی مطرح است که نوعی از کشاورزی شهری است و تولید مواد غذایی در آسمان خراشهای شهری که در آنها طبقاتی سازگار با شرایط کشت هیدروپونیک طراحی می شوند، این ایده مراحل ابتدایی خود را طی می کند .از اوایل قرن بیست و یکم، پدیده شهرنشینی با رشد سریعی در تمامی کشورهای جهان بویژه کشورهای درحال توسعه اتفاق افتاده است. این پدیده شهرها را با چالش های زیادی از جمله افزایش جمعیت مصرف کننده، افزایش بیکاری و فقر، کاهش امنیت غذایی و تخریب محیط زیست روبرو کرده است. بنابراین با توجه به تورم زیاد ایران جمعیت زیر خط فقر در سال ۲۰۲۵ با توجه به پیش بینی فائو مشکل زا بوده ، و متوسط جمعیت زیر خط فقر ۲۰ درصد خواهد بود ، اگرهدف مقاله کشاورزی شهری به معنای واقعی خود شکل نگیرد ولی با کشاورزی شهری بهبود اثرا ت زیست محیطی و بهبود فقر صورت می گیرد.