معرفی یک روش کمی جهت ارزیابی آثار بصری برجهای شهر تهران

آرایش یک زمینسیما، تجربه بصری از محیط را به مقدار زیادی تحت تاثیر قرار میدهد .از آن جایی که اندازهگیری این تجربه کیفی، بیشتر بر قضاوت استوار است تا بر تکنیکهای ریاضی، ارایه روشی جهت کمیسازی آن، نیازمند صرف دقت و حساسیت فراوان است. در همین راستا، این تحقیق تلاشی در جهت ارایه یک روش دقیق برای کمی سازی آثار بصری ساختمانهای بالای ۷ طبقه منطقه ۳ شهر تهران طی سالهای ۱۳۳۳ تا ۲۸۸۲ میباشد. برای این کار، از پارامتر قابلیت دید و نرم افزار GIS استفاده شد. بدین صورت که میزان قابلیت دید ناظران موجود در ۱۷ نقطه تصادفی منطقه بر روی مناظر اطراف، قبل و پس از احداث برجها در سالهای ذکر شده و در دو ارتفاع ۵/۱ و ۱۸ متری، مورد بررسی قرار گرفت. ابزار به کار گرفته شده برای این منظور، روال)۱( Viewshed در GIS بود که تغییرات قابلیت دید را به صورت کاملا کمی و دقیق در اختیار مولفان قرار داد. نتایج این تحقیق نشان میدهد که قابلیت دید شهروندان تهرانی از مقدار ۱۳% برای سال ۱۳۳۳ پس از احداث ۱۲ برج، تا ۰۵% برای سال ۲۸۸۲ پس از احداث ۲۵۵ برج کاهش یافته است. همچنین، با فرض این که روند ساخت و ساز در مقدار فعلی ثابت بماند، شهروندان تهرانی در سال ۲۸۱۳ شاهد کاهش ۲۸%ای قابلیت دید مناظر اطراف خود و در سال ۲۸۲۰ شاهد کاهش ۰۸%ای آن هستند. این تحقیق، با هدف بررسی اثر یک ساختار بر سیمای محیط به انجام رسیده و در تلاش بوده تا با این بررسی، لزوم بهکارگیری ارزیابی آثار بصری را در میان دیگر ارزیابیهای محیط زیستی هنگام ایجاد توسعههای جدید نمایان سازد.

Keywords:

landscape , GIS , viewshed , Visibility , Building , Quantification , Urban planning