بررسی تاثیر مقیاس بر مدلسازی زیستگاه پلنگ در پارک ملی گلستان

به منظور درک اثر مقیاسهای مکانی مختلف بر مدلسازی زیستگاه، بررسیهای سلسله مراتب مقیاس ضروری است. زیرا، گونهها در مقیاسهای مکانی مختلف زیستگاه، عکسالعملهای متفاوتی را نشان میدهند. تعیین روابط بومشناختی گونه در مقیاسهای مکانی به منظور پیشبینی حضور آن در زیستگاه مهم است. بنابراین مدلهای توزیع گونه باید در تمامی مقیاسهای مکانی بررسی شود. پلنگ به عنوان یک گونه مهم، متعلق به فون پالهارکتیک است که جمعیت آن در اثر تخریب زیستگاه به شدت کاهش یافته بهطوریکه در ارزیابی اتحادیه جهانی حفاظت از منابع طبیعی در رده در خطر انقراض قرار دارد. به منظور بررسی زیستگاه این گونه در مقیاسهای مختلف از روش تحلیل عامل آشیان بومشناختی و نرمافزار بیومپر استفاده شد. زیستگاه پلنگ در پارک ملی گلستان با تصاویری با اندازه سلول ۹۱ در ۹۱، ۰۱ در ۰۱، ۳۱ در ۳۱، ۱۲۱ در ۱۲۱، ۱۵۱ در ۱۵۱، ۱۸۱ در ۱۸۱ و ۲۱۱ در ۲۱۱، با روش ENFA مدلسازی شد و با توجه به مقادیر حاشیهگرایی، تخصصگرایی و تحملپذیری هر مرحله و همچنین مقایسه شاخص بویس مربوط به آنها مشخص شد بهترین مقیاس در پارک ملی گلستان، تصاویری با اندازه سلول ۰۱ در ۰۱ و ۳۱ در ۳۱ است.

Keywords:

Spatial scales , ENFA , Habitat modeling , Leopard