بهبود کیفیت کد منبع نرم افزار به کمک شناسایی کدهای مشکوک

کد مشکوک یک نشانه سطحی است که احتمالا نشاندهنده یک مشکل عمیق تر در برنامه است . کد مشکوک، نگهداری ، توسعه و تکامل برنامه را با مشکل مواجه می کند. وجود کد مشکوک قطعا به معنی عدم کارکرد درست نرمافزار نیست ، اما این موضوع ممکن است باعث کندی پردازش، افزایش خطر خرابی و خطاهای نرم افزار شود. علل اصلی کد مشکوک شامل پیچیدگی در طراحی ساختاری ، نقض الگوی برنامه نویسی و عدم انجام آزمون واحد در سطح کد توسط برنامه نویس ان نرم افزار است . بدیهی است که یکی از روشهای موثر در افزایش کیفیت نرم افزار، بازسازی یا بازآرایی کد است که رابطه مستقیمی با شناسایی و ترمیم کدهای مشکوک دارد. تاکنون تحقیقات زیادی در حوزه شناسایی و برطرف کردن کدهای مشکوک سامانه های نرمافزاری انجام گرفته است . توسعه دهندگان نرم افزار درصددند با شناسایی کدهای مشکوک بتوانند بازآرایی نرمافزار را انجام داده و نابسامانی کد را به حداقل برسانند. در این مقاله ، با مرور انواع کدهای مشکوک که در کد منبع نرم افزار یافت می شوند، در هشت دسته متورمها، سوءاستفاده کنندگان، پیشگیری کننده های تغییر، غیرضروری ها، جفت کنندهها، مبهم کنندهها، واسطه های داده و سایر کدهای مشکوکی که در دسته های مذکور قرار داده نمی شوند، آرایه شناسی شده و ضمن بررسی هر کدام، به عنوان یک آرایه شناسی جدید ارائه شوند. این مقاله به توسعه دهندگان و تیم های توسعه نرمافزار کمک می کند تا با شناسایی و رفع کدهای مشکوک، نرم افزارهای باکیفیت بالا و بهینه تر را تولید نمایند.

Keywords:

کد مشکوک , بهبود کیفیت نرم افزار , مهندسی نرمافزار , توسعه نرمافزار , کد منبع .