تعیین رابطه طرحواره ناسازگار اولیه با تاب آوری و کیفیت زندگی در دانشجویان دانشگاه قدیر سال ۱۴۰۲

این پژوهش با هدف تعیین رابطه طرحواره ناسازگار اولیه با تاب آوری و کیفیت زندگی انجام شد. روش این پژوهش توصیفی و به روش همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان رشته روانشناسی دانشگاه قدیر لنگرود به تعداد ۱۳۳نفر که در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ مشغول به تحصیل بودند. که بر اساس جدول مورگان۹۷ نفر به روش نمونهگیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه طرحواره هایناسازگار اولیه یانگ (۱۹۹۸)، پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی سلامت((۱۹۹۶ استفاده شد. داده ها با آزمون همبستگی و رگرسیون چندگانه بوسیله نرم افزارSPSS ۲۲ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین طرحواره ناسازگار اولیه با تاب آوری و همچنین بین طرحواره ناسازگار اولیه با کیفیت زندگی رابطه منفی معنادار وجود دارد.

Keywords:

طرحواره ناسازگار اولیه , تاب آوری , کیفیت زندگی , دانشجویان