مولفه های رویکرد طبیعت گرایی در طراحی پایانه مسافربری فرودگاه

معماری طبیعت گرا یک سبک و یا یک گرایش تقلیدی کننده نیست بلکه تفسیری و بهره وری از پایه هایطبیعت برای ساخت و طراحی فرم های طبیعی می باشد. طراحان و معماران از طبیعت برای ایده گرفتن و ایجاد آثارشان می گیرند. در این پژوهش که هدف آن طراحی فرودگاه با رویکرد طبیعت گرایی است، عقیده محقق برحصول گونه ای معماری تکنولوژیک با بهره گیری از طبیعت است که نتایج بهتری را در معماری و در فضایشهری برای مخاطب بدنبال داشت. برای نیل به این مقصود رساله حاضر در قالب یک تحقیق علمی به روشتوصیفی- تحلیلی بر پایه مطالعات اسنادی، کتابخانه ای و مشاهدات عینی انجام گرفته است. پرسش اصلی در این تحقیق عبارت است از این که چگونه یک فرودگاه می تواند باعث نشاط اجتماعی پایدار و سرزندگی در کاربران شود؟ برای پاسخ به این سوال تحقیق، پیرامون طبیعت و فلسفه آن، و طراحی و ساخت فرودگاه از نگاه اندیشمندان و صاحب نظران مطالعه و بررسی شد که بخشی از آن به رابطه طبیعت با معماری در ایران می پردازد. در این روند وجه آموزنده بودن طبیعت، زیست محیط گرا و خواص آنها به جهت کاربرد در معماری بازارها و مجتمع های تجاری و کم و کیف آنها به عنوان رویکرد تحقیق مورد مطالعه و بررسی انجام گرفت ودر این راستا، ارتباط متقابل انسان، طبیعت، معمار ی و تکنولوژی تحلیل می شود. سپس در رابطه با بهره گیری ازطبیعت بررسی هایی انجام شد که به طور کلی نتایج تحقیق نشان داد که شش روش بهره گیری از زیست محیط گرا در معماری تکنولوژیک مجتمع های تجاری و کال بناهای بزرگ مقیاس شهری می تواند کاربرد باید که عبارتند از: روش فرمی ساختاری، عملکردی، فضایی، مفهومی و تزئینی با استفاده از این روش ها می توان به طراحی معماری پرداخت و گونه ای از معماری را حاصل نمود که هدف تحقیق را برآورده نماید.

Keywords:

معماری , طبیعت , معماری طبیعت گرا , فرودگاه , زیست محیط گرا