بررسی رابطه تاب آوری سازمانی و فراموشی سازمانی با نقش میانجی سبک رهبری ادراک شده در کارکنان

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه تاب آوری سازمانی و فراموشی سازمانی با نقش میانجی سبک رهبری ادراک شده در کارکنان انجام گرفت. جامعه پژوهش شامل کلیه معلمان شاغل در دوره متوسطه آموزشگاه های شهر اهواز در سال ۱۴۰۱می باشد که بر اساس روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای از بین معلمان دوره متوسطه اهواز، تعداد ۱۵۰ نفر ازکارکنان به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای این تحقیق استفاده از مطالعات کتابخانه ای، پایان نامه ها، متون چاپی و مقاله های منتشر شده و همچنین به دلیل ماهیت موضوع تحقیق، اطلاعات از طریق سه پرسشنامه سبک رهبری ادراک شده باس و آولیو (۲۰۰۰) فراموشی سازمانی مشبکی و همکاران (۱۳۹۱) وهولان و فیلیپس (۲۰۰۴) و تاب آوری سازمانی مدل پرایاگ و همکاران (۲۰۱۸)، گردآوری گردید. برای تجزیه وتحلیل اطلاعات گردآوری شده از آمار توصیفی و استنباطی استفاده که شاخص های آمارتوصیفی جداول فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد وترسیم نمودارها جهت عینی ترشدن نتایج به دست آمده وبه منظوراثبات یا رد فرضیه های تحقیق از روش تحلیل مسیراستفاده خواهد شد ودر کلیه تجزیه وتحلیل های آماری ازنرم افزار SPSSاستفاده شد. نتایج به دست آمده موید این مساله هستند که بین تاب آوری برنامه ریزی شده سازمانی و سبک رهبری ادراک شده در کارکنان رابطه مثبت، معنادار و مستقیمی وجود دارد. همچنین بین سبک رهبری ادراک شده در کارکنان و تاب آوری انطباقی در سازمان نیز رابطه معنادار، مثبت و مستقیم وجود دارد.

Keywords:

فراموشی سازمانی , تاب آوری سازمانی , سبک رهبری ادراک شده , کارکنان