بررسی آزمایشگاهی تاثیر آب مغناطیسی بر خواص بتن متخلخل تازه و سخت شده

بتن متخلخل با دارا بودن حجم حفرات بالا به عنوان پیش تصفیه آب های سطحی عمل کرده، آب حاصل از بارندگی را در زمین فرو می برد و سبب تغذیه سفره های آب زیر زمینی و کاهش رواناب می شود. استفاده از این بتن به دلایل زیست محیطی در حال افزایش است. مانع اصلی استفاده گسترده از این بتن در روسازی ها، مقاومت پایین آن است. در این تحقیق سعی شده است با استفاده از آب مغناطیسی، خواص مقاومتی بتن متخلخل بهبود داده شود. به این منظور، ۹ نسبت مخلوط با آب معمولی و آب مغناطیسی ساخته شده است. به این منظور جمعا ۲۲۴ نمونه از بتن متخلخل ساخته شده و آزمایشات بتن سخت شده شامل مقاومت فشاری، مقاومت کششی مستقیم نفوذ پذیری و تخلخل انجام شد. نتایج آزمایش ها نشان داد که استفاده از آب مغناطیسی سبب افزایش ۳۶ تا ۴۳ درصدی مقاومت فشاری ۷ روزه شده است. افزایش مقاومت فشاری ۲۸ روزه بین ۹ تا ۱۶درصد بوده است. نمونه های ۷ روزه ساخته شده با آب معمولی، حدود ۴۴-۴۸ درصد مقاومت ۲۸ روزه خود را کسب کرده اند در حالی که در نمونه های ۷ روزه ساخته با آب مغناطیسی ۵۶-۶۱ درصد مقاومت ۲۸ روزه خود را کسب کرده اند. نمونه های ساخته شده با آب مغناطیسی حدود ۸-۳۴ درصد نسبت به نمونه های ساخته شده با آب معمولی کاهش نفوذ پذیری داشته اند. افزایش مقاومت کششی نمونه های آب مغناطیسی ۷ روزه بین ۲۶تا ۴۲ درصد و ۲۸ روزه بین ۴.۵ تا ۱۲ درصد مشاهده شده است. آب مغناطیسی تخلخل نمونه ها را به میزان ۸/۲ تا ۵/۷ درصد کاسته است. نتایج نشان می دهد که با انجام تراکم تخلخل حدود ۱۰ درصد کاهش یافته اما نفوذپذیری ۱/۶ شده است. نمونه های ساخته شده با آب مغناطیسی، ظاهر و خواص فیزیکی یکنواخت تری داشته اند.

Keywords:

بتن متخلخل , آب عمل آوری شده با مغناطیس , نفوذپذیری , مقاومت فشاری و کششی