ارزیابی عملکرد حساسیت رطوبتی مخلوطهای آسفالتی حاوی آمیخته پلیمری

یکی از اهداف مهم پژوهشگران صنعت راه­سازی در راستای تامین ایمنی و راحتی استفاده­کنندگان از مسیر، حفظ روسازی های آسفالتی در برابر خرابی ها و عوامل محیطی، از جمله رطوبت و خرابی رطوبتی، میباشد. اصلاح خواص قیر و مخلوط های آسفالتی به منظور کاهش شدت خرابیها و هزینههای تعمیر و نگهداری روسازی، امری اجتناب­ناپذیر است. پلیمر استایرن بوتادین استایرن به­عنوان یکی از پرکاربردترین پلیمرهای مصرفی، برای بهبود خواص عملکردی آسفالت میباشد، لیکن، از آن جهت که این پلیمر وارداتی بوده و قیمت نسبتا زیادی دارد، ارزیابیهای اقتصادی مهندسین را به استفاده از مواد جایگزین سوق می­دهد. در این پژوهش، به منظور بهبود خواص قیر، آمیخته­ای از ترکیب دو نوع پلیمر تولید داخلی ارزان­تر با هدف دستیابی به ترکیبی شبیه به پلیمرهای الاستوپلاستومر استفاده شده است. در این راستا، ترکیب SBR و PP هر کدام به میزان ۵۰% آمیخته، در نسبت­های ۳، ۴ و ۵ درصد وزن قیر و برای مقایسه عملکرد آن­ها پلیمر SBS نیز در نسبتهای ۴ و ۵ درصد وزن قیر در مخلوط آسفالتی به­کار گرفته شد. به منظور ایجاد پایداری مناسب پلیمر در قیرهای اصلاح شده، از نانورس به میزان ۵/۱ درصد وزنی قیر استفاده گردید. نتایج آزمایشهای مارشال، کشش غیرمستقیم، مدول برجهندگی، جوشان تگزاس و شیار چرخ نشان داد که میزان اثرگذاری ۵% از آمیخته پلیمری مشابه و کمی بهتر از SBS  و ۲۰% افزایش بیشتر از نمونه شاهد (فاقد افزودنی) است.

Keywords:

مخلوط آسفالتی گرم , حساسیت رطوبتی , آمیخته پلیمری , نانورس , کشش غیرمستقیم , جوشان تگزاس