بررسی آزمایشگاهی اثر اضافه کردن افزودنی های مختلف بر ویژگی های بتن متخلخل قابل کاربرد در سیستم رواناب شهری

در دهه اخیر، کاربرد بتن متخلخل برای پوشش کف پیاده­روها و روسازی جاده­ها به عنوان رابطی برای جمع­آوری رواناب­های شهری مورد توجه قرار گرفته است. بتن متخلخل از نظر قابلیت نفوذپذیری و قدرت انتقال آب حائز اهمیت می­باشد. در این پژوهش، در طرح اختلاط اولیه بتن متخلخل معمولی، مقدار سنگدانه و سیمان به ترتیب ۱۴۰۰ و ۳۳۰ کیلوگرم بر متر مکعب و نسبت آب به سیمان بین ۳۵/۰ تا ۴۵/۰ بود. در طرح اختلاط بتن متخلخل با افزودنی، افزودنی­هایی که استفاده شدند عبارت بودند از: زئولیت، پرلیت، پوکه معدنی و پوکه صنعتی (لیکا)، به همراه سیمان تیپ ۲ و تیپ ۵. ویژگی­های مقاومت فشاری و ضریب نفوذپذیری (هدایت هیدرولیکی) مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان می­دهد که اضافه شدن افزودنی­ها، مقاومت بتن متخلخل را کاهش می­دهد. به طوری که این کاهش مقاومت برای افزودنی­های زئولیت، پرلیت، پوکه معدنی و پوکه صنعتی بین بیشترین و کمترین درصد افزودنی به ترتیب برابر ۱۳، ۴/۴۸، ۱/۱۰ و ۶/۱۲ درصد می­باشد. ضریب نفوذپذیری در اکثر تیمارهای افزودنی، بجز پرلیت، نسبت به شاهد افزایش یافت. بیشترین افزایش ضریب نفوذپذیری (۳/۷­ درصد) در تیمار افزودنی حاوی ۵% پوکه معدنی و بیشترین کاهش ضریب نفوذپذیری (۷/۳ درصد) در تیمار افزودنی ۱۰% پرلیت بوده است. در مجموع، در بین افزودنی­های استفاده شده، تیمار با ۱۰% حجمی پرلیت، بیشترین میانگین مقاومت (۹۵/۱۱ مگاپاسکال) و تیمار با ۱۰% حجمی پوکه صنعتی، کمترین میانگین مقاومت (۲/۳ مگاپاسکال) را دارا می­باشد، که نشان می­دهد اضافه کردن پوکه صنعتی نسبت به سایر افزودنی­ها با کاهش مقاومت بیشتری همراه بوده است. افزودنی پرلیت در رده­ی بعدی قرار می­گیرد

Keywords:

نفوذپذیری بتن متخلخل , مقاومت فشاری , هدایت هیدرولیکی , پرلیت , پومیس