بررسی تاثیر دال دسترسی بتنی بر رفتار خط ریلی بالاستی و تعیین مقدار مناسب پارامترهای هندسی آن در ناحیه انتقال پل های دهانه کوتاه خطوط راه آهن

تغییر ناگهانی و غیر یکنواخت سختی قائم خط ریلی در ناحیه انتقال پل ها خطوط راه آهن، موجب افزایش بارهای دینامیکی، تغییر شکل های نامتقارن، آسیب دیدن اجزاء خط و در نتیجه افزایش هزینه های نگهداری می گردد. یکی از روش های مورد استفاده جهت رفع مشکلات مذکور، ساخت دال دسترسی در اطراف سازه پل است لذا در تحقیق حاضر بهینه سازی پارامتر های هندسی دال دسترسی بتنی در ناحیه انتقال پل های دهانه کوتاه بر اساس معیارهای تغییرمکان قائم ریل، تغییرمکان قائم وسط لایه بالاست و توزیع تنش نرمال در لایه بالاست بررسی شده است. مدل اجزاء محدود از خط ریلی بالاستی در محل پل های دهانه کوتاه بتنی با در نظر گرفتن اجزای روسازی بالاستی و زیرسازی ایجاد و اعتبارسنجی شده است. نتایج نشان می دهد که ابعاد بهینه و مناسب دال دسترسی بتنی در ناحیه انتقال برای پل ها با دهانه کوتاه و از نوع پورتال فریم از نظر ضخامت، طول و شیب به ترتیبcm ۵۰، m ۶ و شیب % ۵ هستند. همچنین تغییرمکان قائم ریل و تغییرمکان قائم وسط لایه بالاست خط ریلی با وجود دال دسترسی مناسب در اطراف سازه پل های دهانه کوتاه و با فرض عدم وجود حالت تراورس های آویزان، به ترتیب تقریبا به میزان ۲۴ و ۱۸ درصد کاهش یافته است در مقابل توزیع تنش نرمال در وسط لایه بالاست حدودا ۴۰ درصد غیر یکنواخت تر شده ولی در حد مجاز برای لایه بالاست است.

Keywords:

دال دسترسی پل , خط ریلی , ناحیه انتقال , بهینه سازی , مدل سازی اجزاء محدود