تکلیف به نجات جان افراد در معرض خطر و ضمانت اجرا های آن در آرای فقهای امامیه

Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 53

This Paper With 24 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JGDM-15-84_002

تاریخ نمایه سازی: 6 شهریور 1403

Abstract:

نجات جان انسان ها به هنگام بروز خطر، از جمله بارزترین اعمال نیکی است که گذشته از اخلاق، دین مبین اسلام نیز سفارش بسیاری به آن کرده است. فقهای امامیه عمدتا در قالب چند مثال نظیر «اطعام مضطر» و «التقاط لقیط» به این موضوع اشاره داشته اند لکن همه جوانب آن مورد بررسی قرار نگرفته است. اگرچه، نظر مشهور فقها بر وجوب حفظ و نجات جان دیگران است اما اکثرا متعرض حکم وضعی ترک این واجب نگردیده اند. در این میان، برخی ضمان تارک را به دلیل عدم استناد مرگ قربانی به ترک فعل او رد کرده اند و معدودی نیز قائل به مسوولیت او شده اند. فقهای معاصر در فرض مذکور، به مسوولیت کیفری فرد خوددار در حد تعزیر بمایراه الحاکم نظر داده اند. تحول مهمی که در این زمینه در فتاوای برخی فقهای معاصر در حال تکوین می باشد تمایل آنها به پذیرش رابطه سببیت عرفی به جای رابطه علیت فلسفی و طبیعی است؛ لذا در آرای این عده، ترک فعل محض نیز می تواند تحت شرایطی موجب استناد مرگ قربانی به رفتار تارک و در نتیجه، ایجاد مسوولیت کیفری و مدنی برای وی شود. در تحولات قانونی نیز همین رویکرد به تایید قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲رسیده است.

Authors

بهنام غفاری فارسانی

دکتری حقوق خصوصی دانشگاه تهران