مفهوم سبب و شرایط آن در قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲

در قانون مجازات اسلامی، مسوولیت جزایی بر پایه استناد نتیجه فعل مجرمانه به فاعل تعریف شده است و از این رو عامل مسوول، یا سبب است و یا مباشر. تعریف فقهی سبب عبارت از چیزی است که علیت علت منوط به وجود آن می­ باشد و بدون وجود آن، علت نمی­ تواند اثر داشته باشد و در قانون مجازات اسلامی، سبب عاملی است که خود مستقیما موجب صدمه یا جنایت نمی ­شود؛ بنابراین، دخالت غیرمستقیم در حصول نتیجه، وجه تمایز سبب از مباشر می ­باشد. ما نمی ­توانیم برای فعل سبب قوتی مانند فعل مباشر قائل شویم، اما قانونگذار در ماده ۵۲۶ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ مطلب را به گونه ­ای بیان نموده که گویی وقوع آن را ممکن دانسته است. سبب با مفاهیم دیگری نظیر علت و شرط نیز مشابهت دارد. علت چیزی است که فعل به او مستند است و شرط آن چیزی است که از عدم آن عدم لازم می­ آید ولی از وجود آن وجود یا عدم لازم نمی ­آید. از این رو، مقاله حاضر به بررسی مفهوم سبب و شرایط آن با محوریت قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ می­ پردازد.

Keywords:

سبب , مباشر , علت , شرط